Als de Here Jezus bij het graf van Zijn vriend Lazarus komt, huilt/weent Hij. Wenen is iets anders dan huilen. Wenen is diep treuren. De meeste vertalingen zeggen ‘huilen', maar gelukkig zijn er ook die het woord ‘wenen’ hebben gebruikt. Eén vertaling zegt in een voetnoot bij deze tekst: ‘Eigenlijk staat er: Jezus vergoot tranen.’ De Here Jezus weende om de dood, de gevolgen van de zonde. Dit was juist de reden waarom Hij naar de aarde kwam. ‘Zie, het Lam Gods, dat de zonde van de wereld wegneemt.’ (Johannes 1:29).
Ook weende de Here Jezus over Jeruzalem (Lukas 19:41,42). Daar wordt een ander woord gebruikt voor wenen. Het gaat daar over hoorbaar wenen.
Het is bekend, als een lam wordt geslacht, de tranen uit de ogen van het dier rollen, zónder geluid. Zó mogen we het wenen van het Lam Gods, bij het graf van Lazarus, duiden. En dat om onze zonde. Is dit niet om te huilen?
Wat een troost dat wij bij déze Heiland mogen schuilen en huilen om onze zonde en wonden. Hij weet wat wij doormaken. Hij is namelijk -ondanks dat Hij God is-, volledig mens geweest tijdens Zijn verblijf op aarde. We mogen geloven dat de Here God, door het volbrachte werk op Golgotha van Zijn Zoon, al onze tranen in Zijn kruik/fles bewaart (Psalm 56:9) en eens zal God alle tranen van onze ogen afwissen (Openbaring 21:4). Want Jezus droeg mijn zondelast, en tranen aan het kruis. Hij houdt mij door genade vast, en brengt mij veilig thuis (Opwekking 428:3).
