De via dolerosa van ons leven Is zwaar beladen met emoties
Met onmachtig voelen en in stilte leven
Onbegaanbaar over stille wegen lijkt er ruimte te komen
voor inkeer en boete doen, Waar zijn wij in gebreke gebleven?

Bewustwording van wat we samen Creëren
wat moeten we nog veel leren
Dwars door de stilte van verdriet worden wij terug verwezen
naar Jezus die ons is voorgegaan
ook Hij werd bespot geslagen gekruisigd en gedood

Een wonder is er nodig om dit tij te keren

Schaamteloos worden wrede beelden getoond
van onverdraagzaamheid haat en angst voor de dood
Alles valt in het niet als wij de beelden zien van vluchtelingen
onderweg naar een beter leven gestrand tussen twee werelden
in de waanzin ten top weggemoffeld langs prikkeldraad
wanneer God Almachtig houdt dit op?

Naalden als doornen zo diep dringen door tot onze ziel.
Wij roepen en smeken om genade, is het nu genoeg misschien?
Ik kan het echt niet langer aanzien en zet de tv op stil
maar daarmee is de nood niet verdwenen krijg ik geen vrede in mijn ziel.

Heer ontferm U, Heer ontferm U kom ons te hulp alstublieft
onafgebroken moeten wij bidden om verlichting
Ik kniel eerbiedig voor U neer o Jezus Gij mijn leven
en leg al mijn tranen neer, mijn handen opgeheven
alleen van U kan ik mijn heil verwachten.