Liefde is jezelf bindend geven en niet naar eigen wensen streven, maar in werken en in denken, steeds een hart van liefde schenken.
 
Liefde is; geen verwijten uiten, maar met wijsheid fouten bestrijden. In de onmacht van liefde ligt ook een onmacht van wijsheid en in de kracht van liefde ligt de macht van grootheid. Liefde is niet aan tijd gebonden, zij kent dag nog uur, maar zij is steeds bereid in tijd van nood zichzelf te geven. Liefde is niet alleen beminnen, maar ook in liefde bezinnen, om gezamenlijk te komen tot wijs beraad, tot wijs besluit.
 
Het is wederzijdse liefde die het leven vreugde schenkt en het is wederzijdse liefde die in het gezin ware vrede brengt. Het is wederzijdse liefde die als een onderlinge steunpilaar rechthoudt wat dreigt in te storten, door een tegenslag.
Het is de wederzijdse liefde die, gesterkt door onderlinge kracht, moed geeft om verder te gaan, daar waar men, in diep dispuut en door eigenliefde overmand, uiteindelijk eigenzinnig zijn eigen weg wil gaan. Liefde uit liefde gegeven brengt een verziekte weer tot leven.
 
Een mens die van liefde blijft ontstoken, wordt eenzaam en innerlijk hard.  Zo wordt het hart gesloten en is het niet meer te bewegen om zichzelf in liefde te geven. Nochtans huist er steeds diep in het hart verborgen, onder zelfmedelijden, haat en zorgen,  Zijn Geest van liefde die er werd geplant.  Doch door eigenwijsheid, strijd en verkeerd beleid is zij soms ter ruste gegaan.
 
Zo, wanneer je in eenzaamheid vertoeft ondanks de vele dingen die je omringen en jij je hart sluit voor zoveel mooie dingen, kniel dan... kniel neer!  Weet jezelf te dwingen tot een gebed, een open gesprek met jouw God en Heer.  Zo komt Hij weer in jou tot ontwaken en zul je merken hoe Hij, in liefde, in jou kan werken.  Zo zul je de liefde van jouw God ondervinden, die een Vader wil zijn voor allen die Hem vrezen.
 
Geef je over aan Zijn Vaderzijn en blijf steeds herhalen: ‘Abba... Abba mijn God..,  Abba Vader..., Abba mijn. Door je overgave aan Zijn Vaderzijn, zal je hart, wanneer het als een rots is gesloten, zich openen als een bloem, die verstoken van alle licht en zonneschijn niet tot ontluiken kwam, tot op een dag licht en zonneschijn de duisternis om haar heen wist te verdringen.

Zo zal men in liefde groeien, in liefde open bloeien, in liefde leven en bovenal… liefde geven.
 
Dan zal Zijn liefde ook de jouwe zijn. Waak en bid en wees nooit ontmoedigd omdat je verwacht dat reeds de eerste dag de weelde van de mildheid in jou zal ontluiken.  Wees ook niet teleurgesteld wanneer je merkt dat, ondanks je oprechtheid,  er nog geen enkel steentje van die ruwe rots werd verzet.  Bid en denk: ‘Het kan wel even duren, maar in de hardheid van mijn eigen strijd werkt nu het plan van mijn Vaders beleid’!
 
Laat toe dat Zijn werking zich kan ontplooien.  Pas dan, ja dan kan Hij jou ontplooien. Dan zul je Hem niet langer vrezen, maar mag Hij voor jou een ware Vader wezen.
 
Zijn zegen wil Hij geven aan ieder mensenkind, Zijn zegen van liefde, Zijn zegen van vrede
Zijn zegen van Vader, Zoon en Heilige Geest. Uit oprechte liefde gegeven.
 
13.09.1995