Wanneer men gelooft, bereikt men door alles heen de top van de hoop, de bevrijding waarnaar men verlangt.  Wanhoop is de tegenpool van hoop en drijft de mens naar verziekte toestand.  Wanhoop doodt wat in de mens nog leeft als hoop. Wanhoop maakt rusteloos en niets kan haar vernietigen dan alleen het afgeven uit Jezus Naam aan ons aller Vader.  Hij is de Enige die krachtig maakt wat verlamd is. Zijn liefde is sterker dan de dood; zij biedt eeuwig leven. De opdringerigheid van wanhoop kan slechts vernietigd worden door je in blind vertrouwen te storten in de gevestigde waarde van de Goddelijke Drie-Eenheid.  Zelfs in de meest afschuwelijke ervaringen wordt hierdoor verlichting en kracht gebracht.  Vanuit het kind-zijn in de Vader, ontvangt men de doorbraak van wanhoop naar hoop, doorheen het vertrouwen in de Vaderlijke verantwoordelijkheid.  Een ware Vader, in de juiste betekenis van het woord, omarmt zijn gebroken kind en brengt het troost en verlichting.  Het is door meer gebed dat men uiteindelijk zal openbloeien.

Gesprek en gebed in overgave en vertrouwen in de Goddelijke liefde leiden naar een stevige relatie tussen het Vaderhart en het mensenkind.  Door deze bloeiende relatie krijgt het leven een nieuwe zin, een nieuwe betekenis en de volkomen zekerheid 'Iemand in mijn leven helpt mij strijden en vechten tegen duistere machten, tegen ongekende krachten, tegen de moeheid van ziekten en tegenslagen.  Iemand in dit leven draagt mijn moeilijkheden, zodat ik in dit dragen kan rusten en leer berusten.  

09.01.1997