Alles is betrekkelijk. Kijkend over de velden, kijkend naar de prachtige wolken heel ver in de verte komen allerlei gevoelens op. Herinneringen, heimwee, mijmeringen over de toekomst, maar vooral ook ontzag en verbazing over al dat moois dat er in de schepping is.
Het verwondert dat zulke gevoelens in je innerlijk naar voren komen, door iets dat zo ver weg is.
Het past in de verwondering over de poëzie van de bijbel. Verwondering over de samenhang der dingen, verwondering over ervaringen, verwondering over gevoelens, verwondering over het besef er te mogen zijn. Het is een zegening om je een deel van de schepping, een deel van al dat moois te mogen weten.
De boodschap van Jezus die voor ons beschikbaar is komt ook van verre. Dat geldt zowel in afstand, als in tijd gezien. Maar ook de mensen die destijds de woorden van Jezus direct van hem hoorden, ervoeren die geluiden als komende van verre. Het waren nieuwe woorden over hoop en vertrouwen. Zij leken afkomstig uit een onbekende oorsprong, woorden over een vergevingsgezinde en liefhebbende God. Het waren existentiële geluiden die zicht geven op de oorsprong van ons bestaan. Woorden die zicht geven op de inhoud van ons leven. Maar ook geluiden die ons aanspreken op onze verantwoordelijkheid voor onze naasten. Het waren geen vrijblijvende woorden.
Zijn woorden hielden een opdracht in. ‘Heb je naaste lief als jezelf’ of in andere woorden ‘Behandel je naaste zoals je zelf behandeld zou willen worden’. Dat was Zijn kernboodschap.
Jezus haalde met liefde als ingang dichtbij dat wat vaag aanwezig leek in de verte.
Jezus bracht de geschriften op een andere manier tot leven.
Liefde is de poort naar God. Liefde leidt naar vertrouwen.
Jezus leerde ons de fundamentele betekenis van vertrouwen.
Jezus maakte met zijn woorden en handelen het mysterie van het bestaan begrijpbaar.
Het ongeziene werd via Hem zichtbaar gemaakt. Wat ver weg leek, werd dichtbij gebracht.
Dat is de relatie tussen wat we zien en wat we vermoeden. De relatie tussen wat we weten en wat we aanvoelen. De relatie tussen de stoffelijke en geestelijke wereld.
De weg naar vertrouwen is een proces dat zich in jezelf afspeelt. Een proces van vallen en opstaan.
Vertrouwen in iets onbekends, in iets onbegrijpbaars is moeilijk. Daarom spreekt Jezus de fundamentele woorden:’Als je vertrouwen hebt in Mij, heb je ook vertrouwen in Wie Mij gezonden heeft’. Het gaat daarbij om geestelijk vertrouwen, om geestelijke steun.
De woorden van lied 416 zijn zo treffend, omdat zij in het verlengde van deze woorden van Jezus liggen.
‘Ga met God en Hij zal met je zijn/jou nabij op al je wegen/met zijn raad en troost en zegen/Ga met God en Hij zal met je zijn’
Maar je kunt, denk ik, met andere woorden ook zeggen.
Ga met vertrouwen. Vertrouwen is dichtbij.
God is niet in de verte, God is dichtbij.
Ga met vertrouwen en de bron van vertrouwen zal dichtbij je zijn.
