Het overkomt ons allemaal weleens dat we om een of andere redenen gekwetst raken of de ander kwetsen en boos afkeren van de ander. Soms vergeven mensen elkaar weer en trekken met elkaar weer verder, waar anderen in hun gekwetstheid blijven hangen en de weg naar verzoening dichtgooien.

Als dat gebeurt, komt er in geestelijke zin een kink in de kabel en kan Gods liefde niet meer door ons heen stromen en als we niet uitkijken, raken we verbitterd naar de ander toe. Het gevaar is dan groot dat door de onvergevingsgezindheid de ander en jezelf gevangen houdt in de verwonding en zolang dat niet opgeruimd wordt, zwerft het als geestelijke vuil in onze onderbewustzijn, waardoor de kans op herstel van de relatie uitblijft en je gekwetste gevoel niet meer overgaat. Echter, wie geestelijk sterk is, vergeeft en laat het ook los en trekt weer verder, maar ergens blijft dat wel pijn doen, temeer als je zo’n persoon ziet voorbij komen.
Dan bespringt je ergens een rauwig gevoel, omdat het pijn doet dat je eens een band had en elkaar zelfs liefhad en nu genegeerd wordt.

Helaas zijn er die het erg bont maken en zelf er niet voor schromen te dreigen met politie of erger nog: je aangeven bij de politie en daardoor weer voorbij gaan aan wat God van Zijn kinderen verlangt.

Mag een medechristen die met een ander overhoop komt te liggen zijn/haar rechtsgeding bij de ongelovige zoeken?
Paulus leert van niet en in onze tijd zijn de wetten zo dat we soms daar niet aan ontkomen als het om ernstige delicten gaat. Dan is het ook logisch dat middels een rechtvaardig rechtssysteem rechtspraak wordt gedaan en de dader zijn/haar straf krijgt, die het toekomt.
Maar hoe zit het met zaken, wat we zelf onderling kunnen oplossen of door iemand erbij te halen die daarin als een wijze man/vrouw van God kan bemiddelen? Want dat is namelijk wat Paulus ook Godswege vanuit het woord de gelovige leert. Sterker nog: hij zegt dat de heiligen, dus de rechtvaardige gelovigen, de wereld zullen oordelen. En als het oordeel daarover bij de gelovige berust, is hij/zij dan niet bevoegd voor de meest onbetekenende rechtspraak?
Waarom gaan dan sommige gelovigen daaraan zo lichtelijk voorbij? Is het onwetendheid of is het moedwil om je eigen gram te halen, omdat je je gekwetst voelt?

We willen graag ons eigen gerechtigheid halen als we gekwetst en boos zijn, maar als we dat doen, hebben we reeds onze gerechtigheid al en hebben we die van God niet meer nodig, want in zo’n geval valt er bij Hem niets meer te halen en kunnen we ook niet meer op Zijn gerechtigheid rekenen. God gaat immers nooit tegen Zijn geschreven woord in, noch tegen Zijn eigen principes in. Gelukkig voor ons verandert Hij nooit van aard en of karakter; Hij is wie Hij is: liefde! Hij is een liefdevolle God die goed is en schenkt graag vergiffenis als we erkennen dat we fout zijn en de ander ook vergeving schenken, zelfs als je zelf niet schuldig was aan de ruzie. De Heer draait het zelf om in Matt 5: 23 Wanneer gij dan uw gave brengt naar het altaar en u daar herinnert, dat uw broeder iets tegen u heeft, 24 laat uw gave daar, vóór het altaar, en ga eerst heen, verzoen u met uw broeder en kom en offer daarna uw gave.

Het kan niet zo zijn dat we van elkaar mogen verlangen dat als de één met de ander in een conflict is, anderen daarin meegetrokken worden en zelfs tegen de ander opgezet wordt met roddel en laster. Daar waarschuwt het Schriftwoord ons dan ook voor.
Gij zult de meerderheid in het kwade niet volgen, noch in een rechtsgeding getuigenis afleggen met de meerderheid mee, om het recht te buigen(Ex 23:2).

Het kan gebeuren dat het je zelf ook overkomt wat je een ander aandeed. Gal 6: 1 Broeders, zelfs indien iemand op een overtreding betrapt wordt, helpt gij, die geestelijk zijt, hem terecht in een geest van zachtmoedigheid, ziende op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen.

De Heer blijft altijd van ons houden, zolang we Hem oprecht liefhebben en vergeeft graag onze zonden en ongerechtigheden, daarom zal Hij diegene met wie je overhoop lig, niet minder om liefhebben en andersom ook niet. Hij zal wel ingrijpen en corrigeren door die persoon weer tot rede te manen, tenminste als men zich laat corrigeren.

De apostel Paulus waarschuwt ons dat we ons recht tegen je broeder of zuster niet moeten zoeken bij de ongelovige, dus elkaar ook niet aangeven bij de politie! Dan is de zaak voor de gelovige die zich daaraan schuldig maakt reeds geheel verloren, omdat men tegen elkaar een rechtszaak heeft i.p.v. de onderste weg te gaan, zoals de Heer Jezus ook ging voor ons welzijn. Hij leed voor ons omwille van onze ongerechtigheden om ons te rechtvaardigen en wij moeten hierin, als het om medegelovigen gaat, dezelfde weg gaan, anders doe je jezelf en de ander tekort en hem/haar onrecht aan. Wie zoiets bedrijft, wordt hem/haar toegerekend als onrechtvaardigheid jegens je broeder/zuster en onrechtvaardigen zullen in zo’n geval het Koninkrijk Gods niet beërven zegt Paulus namens God.
1 Kor 6: Zoekt nu de ene broeder recht tegen de andere, en dat bij de ongelovigen? 7 Maar dan is de zaak voor u reeds geheel verloren, dat gij tegen elkander rechtszaken hebt. Waarom lijdt gij niet liever onrecht? Waarom laat gij u niet liever te kort doen? 8 Maar zelf doet gij onrecht en doet gij te kort, en dat aan broeders. 9 Of weet gij niet, dat onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet beërven zullen?

God liefhebben is Hem eren en respecteren om wie Hij is en wat Hij zegt dat we moeten doen om het Koninkrijk in te gaan. Het is als de rank in de wijnstok. Wie in Christus is, zal onmogelijk iets anders voortbrengen dan Zijn leven en Zijn gerechtigheid, net als de wijnstok druiven voortbrengt als de rankt daaraan zit en gevoed wordt door de sapstromen van het plant; het brengt leven voort wat zoet en aangenaam is. Daarom moeten we voor ogen houden dat God een ieder lief heeft en genade op genade schenkt en die genade wij elkaar ook mogen betonen als eens wat fout gaat en niet zelf je gram halen en satan voet geven om kwade zaad te strooien dat gris opkomt en het leven van God in ons verstikt en de ander emotioneel verminkt.