Waarom toch krijgt God altijd overal de schuld van als het misgaat? Waar blijft de satan dan in dit beeld? We hebben immers te maken zowel met het goede als het kwade in ons bestaan, niet dan?

Als een dokter in ons vlees snijdt, doet het ook pijn. Doet hij dat niet, omdat hij de ziekte wil bestrijden wat de mens kwelt of zelfs doden kan? Schreeuwen ze dan ook tegen de arts dat hij gemeen en onrechtvaardig bezig is omdat de ingreep pijn doet?
Waarom zou God dan ineens minder liefdevol zijn en onrechtvaardig als ons of anderen lijden overkomt en Hij voor ons gevoel niet snel of zichtbaar ingrijpt? Waar de mens is, is ook God en waar God is ook de boze aanwezig in de mens. En God is almachtig, maar grijpt niet altijd in. De mens heeft ook nog een vrije wil om zijn/haar eigen keuzes te maken.

Als we naar Job kijken dan zien we wat die man niet heeft geleden door het onrecht wat hij niet zelf gezocht had, maar hem opgelegd/aangedaan werd buiten zijn schuld om, terwijl hij bekend stond als een rechtvaardige man die oprecht met God wandelde. En toch kende Hij blijkbaar God niet zo goed, als na zijn lijden en herstel door God van het geweld wat hem aangedaan was. Toen pas kon hij volmondig zeggen dat hij God niet meer slechts kende van horen zeggen, maar Hem gezien had met zijn ogen, zij het met de ogen van zijn hart, zijn geestelijke ogen wat opengingen (Job 42).
Zo kon Job zeggen: Hij legt de diepten uit de donkerheid bloot en brengt de diepe duisternis aan het licht. (Job 12:22) Waar de mens is ook God en waar God is ook de boze aanwezig in de mens.
Lijden is nimmer fijn, maar heeft wel een functie en als wij onze ogen opheffen en willen verstaan, wil God ons een van de mysteries van Zijn Koninkrijk openbaren door juist onze donkerste periodes van ons te bestaan te gebruiken om ons tot een dieper besef te brengen van Zijn wegen en handelen met de mens.

Hij wil ons iets leren en de enige manier waarop wij deze diepere dingen kunnen ontvangen is als we naar de diepte van de duisternis worden gedreven. God is evenwel daar en daar alleen leren we de waarheid ontdekken, dat Hij een plan heeft met een ieder van ons. Dat lijden is een proces waarin God ons kan trekken in grotere diepte van intimiteit met Hem als God en als Vader. In de eerste fase legt Hij zijn vinger op de zere plekken en dat doet pijn. Het is een periode van diepe zielservaring, die grote pijn veroorzaakt in ons leven. Dat maakt dat we op zoek gaan naar verlichting en verlossing van de ellende en de emotionele druk waaronder wij dan gebukt gaan. Onze primaire motivatie in de eerste instantie is het streven om uit deze ellende te geraken en zoeken God om hieruit te geraken.

In deze fase zoeken we God en Hij laat zich vinden wanneer we oprecht naar Hem vragen en komt Hij ons tegemoet in onze diepste nood. Dan leren we ontdekken dat Hij ons eigenlijk nooit heeft verlaten en juist werkzaam is in die donkere periode van ons bestaan. Deze openbaring brengt God en mens in relatie met elkaar en gaandeweg verandert ons eerste motivatie van God zoeken om los te komen van onze pijn en moeite in een intieme relatie met Hem. En dat is wat God voor ogen staat, dat wij niet enkel Zijn hand zoeken, maar Hem lief krijgen om wie Hij is: liefde!
En om te ontdekken wat die liefde dan wel inhoudt, zijn de dingen die ons overkomen noodzakelijk om daar belangrijke levenslessen uit te halen en te verstaan wat Hij zeggen wil. En dat kan alleen als wij Hem daadwerkelijk toestaan, ons in onze donkere diepten te ontmoeten en daaraan te werken.

In het daaropvolgende seizoen zal God geestelijk gaan investeren in ons. Hij legt de diepten uit de donkerheid bloot en brengt de diepe duisternis aan het licht. Hij brengt ons tot hernieuwde inzichten en wat goed is, dat blijft en wordt mooier en wat niet deugt, valt van ons af en soms betekent dat zelfs scheiding van anderen die ineens van ons wegvallen.
Waarom Hij het lijden toelaat, is niet om de mens te slaan met onheil, maar juist omdat het welzijn van elk mens Hem voor ogen staat. Hij heeft een goede toekomst voor ze en wil iedereen die Hem volgt uit liefde voor Hem toebereiden voor een grootse taak. Hij gaat met elke mens kostbaar om, al zullen er maar weinigen zijn die dit kunnen beamen vanwege het lijden wat zij ondervinden en het vicieuze cirkel waarin zij vaak in bevinden niet weten (hoe) te doorbreken. Daar is namelijk geloof en volharding voor nodig en geen vingerwijzing als een aanklager, want dat is het werk van de boze.