We spreken dagelijks heel wat woorden uit, meestal met een bedoeling.
Regelmatig worden door christenen de woorden Geloof, Hoop en Liefde gebruikt.
Ze komen uit de Bijbel. Op de website van de Protestantse Kerk Nederland staan ze prominent op de home pagina. En terecht, het is een betekenisvolle combinatie van woorden.
Paulus gebruikte deze woorden in een brief aan de Korinthiërs. Paulus noemde Liefde daarvan het belangrijkste woord. Misschien verwoordde hij het inzicht dat door Johannes (waarschijnlijk later ) wordt omschreven als ‘God is Liefde’.
Liefde is de essentie van religie. Maar religie kan ook niet zonder Vertrouwen.

Denkend over vertrouwen vind ik de woorden Twijfel, Geloof en Vertrouwen een bijzondere reeks van woorden die een geleidelijke verdieping en inzicht inhoudt.

Twijfel drukt een onzekerheid uit. Je bent ergens niet zeker van. Twijfel heeft eigenlijk iets negatiefs. Twijfel onderdrukt het geloof. Je kunt dat met woorden vertellen. Bijvoorbeeld in de zin:
Ik betwijfel of er een onbekende bron van ons bestaan is.

Geloof drukt meer zekerheid uit. Geloof is positiever dan twijfel. Geloof onderdrukt twijfel. Je hebt woorden nodig om dat te omschrijven. Daarom gebruik je het woord geloven. Bijvoorbeeld in de zin: Ik geloof dat er een onbekende bron van ons bestaan is.

Vertrouwen gaat verder dan geloof. Vertrouwen komt uit het hart. Vertrouwen heeft geen woorden nodig. Vertrouwen vraagt geen argumenten of bewijzen. Vertrouwen is totaal en betekent voor mij: geen onzekerheid, geen twijfel en geen geloof. Vertrouwen is weten met het hart. Weten met het gevoel. Zo weet ik dat er een onbekende bron van ons bestaan is, waar ik vertrouwen in heb.

Het is een bron die niet met woorden is te beschrijven. Als je dat echt weet is het beschrijven niet belangrijk meer. Het is een bron van onvoorwaardelijke liefde. Vaak ver weg, soms heel dichtbij te ervaren.

We gebruiken in geloofszaken heel veel woorden. Maar....
Religieuze woorden zijn nooit het doel. Religieuze woorden scheppen niet meer dan een weg.
Een weg van verwondering, van liefde en van schoonheid.
Aan het eind van de weg houden de woorden op.

Na alle woorden komt het Vertrouwen. Vertrouwen vult het innerlijk gevoel.
Vertrouwen leidt naar verbondenheid. Verbondenheid met de bron van ons bestaan.

Met het Vertrouwen komt de Rust. Rust vult het innerlijk gevoel.
Rust leidt naar verbondenheid. Verbondenheid met de bron van ons bestaan.

Met het Vertrouwen komt de Vreugde. Vreugde vult het innerlijk gevoel.
Vreugde leidt naar verbondenheid. Verbondenheid met de bron van ons bestaan.

Met het Vertrouwen komt de Stilte. Stilte vult het innerlijk gevoel.
Stilte leidt naar verbondenheid. Verbondenheid met de bron van ons bestaan.

Met het Vertrouwen kom je Thuis. Thuiskomen vult het innerlijk gevoel.
Thuiskomen in verbondenheid. Verbondenheid met de bron van ons bestaan.
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn