De bron van mijn bestaan is voor mij onbekend. Misschien als iemand het begrip of het woord God, de Eeuwige, de Almachtige of de Heer gebruikt, hij of zij hetzelfde bedoelt als ik met de bron van mijn bestaan. We zullen dat nooit van elkaar weten. Het zijn woorden.
In elke fase van je leven heb je, denk ik behoefte aan vertrouwen in het onbekende of voor mij in de bron van ons bestaan. Als kind past daarbij het beeld van God de Vader en geeft je dat vertrouwen; een vader is iets bekends. Als je dat beeld je hele leven koestert, steunt en troost is dat prima. Verandert dat beeld, omdat jezelf verandert en je de bron van je bestaan anders of niet benoemd, dan is dat ook goed.
Het belangrijkste vind ik dat ik vertrouwen heb ik in datgene dat ik niet kan begrijpen. Elk mens vult het onbenoembare in op een manier die goed is voor hemzelf.
Geloven is voor mij vooral verstandelijk en niet goed met woorden over te dragen. Vertrouwen als gevoel is iets essentieels en laat zich voor mij in feite evenmin met woorden omschrijven. Dat speelt zich af op een niveau van de geest, waar woorden niet meer toereikend zijn. Daar vinden we schoonheid, waarheid, liefde, medeleven en andere dingen, die er echt toe doen en die het leven waardevol maken.

Steun hebben wij allen in ons leven nodig. En daar – het kan niet anders – gebruiken we dan toch woorden voor.
Vrij bekend is de mooie zegenwens opgesteld door St Patrick in Ierland in de 5e eeuw, als steun voor mensen die op reis gingen. Deze bede wordt veel gebruikt met de woorden..de Heer of de Eeuwige, in combinatie met de persoonsaanduidingen ...u of je.

“De Heer is voor u om u de juiste weg te wijzen.
De Heer is achter u om u in de armen te sluiten, om u te beschermen tegen gevaar.
De Heer is onder u om u op te vangen wanneer u dreigt te vallen.
De Heer is in u om u te troosten wanneer u verdriet hebt.
De Heer omgeeft u als een beschermende muur, wanneer anderen over u vallen.
De Heer is boven u om u te zegenen.
Zo zegene u God, vandaag, morgen, en tot in de eeuwen der eeuwen.”

De steun die je als reiziger door je eigen leven mag ontvangen vind ik hier schitterend verwoord. Je staat er niet alleen voor als je vertrouwen hebt.
Als ik bij het zacht oplezen van de zegenwens niet “u” gebruik, maar “mij of ik” geeft het mij een compleet en veilig gevoel. Dan ervaar ik het voor mij onbekende heel dichtbij of in mij!