Als de kerkklokken luiden heeft dat altijd iets te betekenen. In algemene zin werden vroeger klokken geluid bij grote gebeurtenissen zoals een brand, het naderen van de vijand of een dreigende watersnood. Sedert de middeleeuwen zijn de klokken van de kerken in gebruik voor religieuze functies, onder meer bij begrafenissen, huwelijken e.d. Bij veel kerken, ook bij onze kerk in Laren Gld. horen we zondags om 09.45 uur de klok luiden om de omwonenden erop te attenderen dat de kerkdienst een kwartier later gaat beginnen. Het is een geluid dat niet door iedereen wordt gewaardeerd of waardoor men zich geroepen voelt naar de kerk te gaan. Maar toch klinkt het voor velen op een of andere wijze wel vertrouwd in de oren. Het is een geluid dat erbij hoort.
Als ik kerkklokken hoor luiden denk ik soms ook aan klokkenluiders, die symbolisch de klok luiden. Aan mensen die aandacht vestigen op misstanden in hun bedrijf of organisatie en dat naar buiten durven te brengen. Dappere mensen zijn er gelukkig altijd die onrechtvaardige handelingen of sociaal niet aanvaardbare situaties in de maatschappij aan het licht brengen. Het gaat deze mensen niet om eigen belang. De geschiedenis leert dat zij zelf meestal in de problemen komen. Denk bijvoorbeeld aan Martin Luther King die zich met succes verzette tegen het het racisme en ongelijkheid tussen blank en zwart in de Verenigde Staten. Op vredelievende wijze wilde hij gelijke rechten voor iedereen bereiken. Hij werd vermoord. Denk aan Maarten Luther die 500 jaar geleden de misstanden in de Rooms Katholieke Kerk openlijk bestreed en daardoor uit de kerk werd gezet.
Toen Jezus begon te spreken was het Zijn bedoeling niet om een nieuwe religie op te zetten. Hij was begaan met de benarde en beknellende visie en handelwijze die aan de mensen werd opgelegd. Zijn verzet tegen de starre interpretatie van de Joodse wetten en zijn appèl aan de persoonlijke verantwoordelijkheid van de mens werden niet door de bestaande religieuze orde geaccepteerd. Er was groot verzet. De positie van de Schriftgeleerden en priesters werd bedreigd.
Was Jezus eigenlijk niet ook een soort klokkenluider?
Jezus durfde zich uit te spreken ongeacht alle consequenties. Zijn woorden over de liefde en vreugde die God verschaft stonden in schril contrast met de God van het Oude Testament die vaak angst inboezemt en wraakzuchtig is. Jezus sprak over God die liefde is. Liefde schept geen angst. Hij sprak over het koninkrijk van God dat bij ons is (Lucas 17:21). Je bent daardoor altijd verbonden met God. Woorden over vertrouwen in de bron van ons bestaan, woorden over het omgaan met je naaste als jezelf, woorden over de acceptatie van jezelf en anderen, woorden over hoop, woorden over liefde. Jezus sprak over geweldloosheid, gelijkwaardigheid van mensen en van vergeving , zelfs voor de vijand die ook je naaste is.
Hij ging in Zijn liefde voor ons Zijn lijdensweg niet uit de weg.
De woorden van Jezus hebben al 2000 jaar hun waarde bewezen. Zij hebben veel mensen gesteund op hun levensweg.
Buiten de kerk de klank van de klokken voor onze oren, klanken die weg ebben.
Binnen in de kerk en binnen in ons de nagalm van de woorden die door Jezus zijn uitgesproken.
Woorden van vertrouwen en hoop, woorden die altijd te horen zijn als we met ons gevoel luisteren.
