Toen ik deze overdenking schreef had ik zo'n moment waarbij ik bepaald werd bij diep water.. waarbij de grond ver onder mijn voeten vandaan leek te zijn, en er ging van alles door mij heen. Ja juist toen werd ik bepaald bij de woorden DIEP WATER.
Velen van jullie kennen vast ook die momenten van diepte, van wanhopigheid, van paniek, van de roep om hulp. Bij diep water dan denk je aan die momenten dat het water je tot aan de lippen stond of misschien nu zelfs staat. Je wordt al snel bepaald bij de moeilijkheden en de plaatsen waar je dat diepe water aantrof of aantreft. Dat kan in je omgeving zijn, mensen om je heen die je aanvallen, of op je werk, of op je school, misschien zelfs in je familie. Het diepe water waar je geen grond onder de voeten lijkt te krijgen, waardoor je denkt, ik verdrink, wie redt mij? Je worstelt, je zwemt of je leven er vanaf hangt en je lijkt niet vooruit te komen.
Misschien kwam je er zelfs in terecht door eigen schuld.
Als ik naar mezelf kijk dan heb ik er een handje van om me (vaak onbedoeld) te begeven op glad ijs en als het dan misgaat dan roep ik tot God, ben ik teleurgesteld, verdrietig en vraag ik me af hoe het zover heeft kunnen komen. Hoe fijn is het dan dat Hij ons niet afwijst. God wil helpen, dat geeft Hij ook aan in Zijn woord, want kijk maar eens hoe er in de bijbel gesproken wordt tegen het volk van God in Jesaja 43:2 dan zegt Hij: Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen. Dat is zo'n mooie belofte, want God zegt: Ik ben erbij, ik laat je niet los, je gaat niet ten onder, Ik trek jou uit dat diepe water.
We worden zo aangevallen in het leven door mensen die denken alles te kunnen doen, die niet schromen om lelijke dingen te zeggen, om dingen van je te eisen waaraan je als kind van God niet kunt voldoen of juist niet mag voldoen, ze drukken je als het ware onder water en geven je het gevoel dat je verdrinkt, maar je bent niet alleen, God is daar om jou te helpen en uit te redden. Dat is een troost en een bemoediging.
Maar bij diep water kun je ook nog aan iets anders denken. Toen ik begon aan deze overdenking wilde ik eigenlijk nog iets toevoegen en dat ga ik ook doen. Steeds meer en meer lopen we als christen weg voor onze opdracht uit angst voor commentaar, uit schroom omdat we niet ten onder willen gaan. We weten heel goed wie commentaar geeft, wie ons het meest aanvalt dus vermijden we de situaties, het water is te diep. Maar stuurde Jezus niet juist zijn vrienden naar diep water om hun netten uit te werpen en te vangen. Ik denk dat we nooit uit het oog mogen verliezen dat we niet alleen zijn, dat we een Helper groot van kracht hebben en dat Hij ons uitredden zal en waarheen Hij ons stuurt daar zal Hij zijn, ook in dat diepe water, ook als wij onze netten uitwerpen, Hij is erbij.
