Wat een vraag. Wie heeft geen ballast, geen nare bagage te dragen. Er zijn dingen in ons leven gebeurd waarvan wij de pijn nu nog meedragen. Er zijn u misschien dingen aangedaan, in uw jeugd of later, die u maar niet kunt loslaten. Soms raken ze even op de achtergrond, maar altijd komen ze weer boven en dan voelt u weer de pijn alsof het gisteren gebeurd is.
Er kunnen in een mensenleven dingen gebeuren die zo diep ingrijpen dat de wonden die erdoor worden veroorzaakt gaan zweren. Wreedheden, lichamelijk en/of geestelijk, veroorzaken diepe wonden die maar niet willen helen. Wonden die een mens jarenlang met zich meesleept, niet omdat wij dat zo graag willen, maar we komen er niet van los.

Maar, beste lezer, er is een weg, een weg omhoog uit het diepe dal van leed. Ga ik u nu een psychiater aanraden? nee. Natuurlijk kan een psychiater u leren om te gaan met uw pijn, maar hij kan de pijn niet wegnemen. Dat kan alleen onze Vader. Voor God bent u een open boek; de mens ziet wat u wilt laten zien, maar Hij kent uw wonden, kent de oorzaak en weet hoe diep uw wonden zijn.
Hij wil u helpen te genezen, Hij wil uw wonden helen zodat uw littekens zich kunnen sluiten. Hij wil u rust geven. Maar, Hij kan niets voor u doen, als u uw pijn niet aan Hem wilt geven, als u niet wilt loslaten.

Het heeft mij altijd veel geholpen om aan een Kruiswoord van Jezus te denken: "Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen" (Lucas 23:34a). Ook moet ik denken aan Stefanus, die toen hij werd gestenigd, riep "Heer, reken hun deze zonde niet toe" (Hand. 7:60).
Als het diepe wonden betreft, dan is loslaten vaak heel moeilijk, toch is het de eerste stap op weg naar rust. Zolang u niet loslaat wordt u gevuld door wrok of haat en daarmee heerst uw verleden over uw heden. Iedere keer als de wond weer dreigt open te gaan en te ontsteken, zal onze Heer u opnieuw troosten en helpen loslaten/vergeven en u zult merken, dat de tussenpozen gevuld met rust steeds langer gaan duren, tot de wond zich voorgoed sluit.

Probeer naar diegene die u verwond heeft te kijken met Jezus'  ogen, met Zijn vergevingsgezindheid. Wij hebben allemaal vergeving nodig, maar God kan ons niet vergeven als wij, op onze beurt, niet willen vergeven, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.
Wij bidden immers "vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren". Vergeven is op de eerste plaats een Zegen voor onszelf.
Vergeef uw schuldenaren, Hij wil u daarbij helpen. Laat God/Jezus uw wonden verzorgen. Laat Hem binnen in uw hart, uw ziel en uw verstand. Hij zál u rust geven, Hij heeft het beloofd.

Ga met uw verdriet en uw verwondingen naar God. Hij zal u vrijmaken, Hij houdt immers van u !