Heb jij ook wel eens die stelling gehoord, die overbekende uitspraak: Wie geen liefde heeft gekregen, kan ook geen liefde geven?
Ik heb die uitspraak vaker gehoord en gelezen en ik wil daar graag iets over meegeven n.a.v. dingen die ik gezien en meegemaakt heb in mijn eigen omgeving, bij mensen die ik erg liefheb en goed ken.

Deze overdenking gaat over mensen die achtervolgd worden door die overbekende zin: "Wie geen liefde heeft gekregen, kan ook geen liefde geven." Jongens en meisjes, mannen en vrouwen die geen liefde gekregen hebben in hun leven. Mensen die veel dingen in hun leven hebben meegemaakt. Veel verdriet, het verlies van geliefden op jonge leeftijd en bijvoorbeeld een scheiding van beide ouders, of zelfs verwaarlozing en een uithuisplaatsing. Het heeft hun beschadigd. De mensen die voor hen zo dierbaar waren lieten hen voor hun gevoel vallen. De liefde die ze zo hard nodig hadden, werd hen niet gegeven.

Ze hebben hun verdere leven moeten knokken. Hebben moeten vechten voor hun bestaan, voor hun studie en eigenlijk overal voor en ze zijn zoveel tekort gekomen aan liefde. En zelfs wanneer zij hun eigen leven opgepakt hebben en soms zelfs gelukkig getrouwd zijn, bemerken zij dat het juist aan zelfvertrouwen, aan gevoel van eigenwaarde zo sterk ontbreekt. Bij het minste geringste wat mis gaat beginnen zij te twijfelen aan zichzelf. Denken zij dat zij tekortschieten in hun liefde. Dan komt die gedachte weer naar boven aan die stelling: Wie geen liefde gekregen heeft, kan ook geen liefde geven. Juist dat brengt hen keer op keer aan het wankelen.

Wij zouden denken, waar zeuren jullie over, jullie doen toch niks fout, het gaat toch goed. Maar het verleden achtervolgt hen dag in dag uit. Zij hadden geen moeder die voor hen klaarstond of zij hadden geen vader die er elke dag was of zij groeiden op bij anderen en vonden daar terdege liefde, maar de hunkering naar de liefde van hun eigen ouders ging daar niet mee weg.

Dit zijn hele moeilijke dingen. Zeker als je dan zoiets hebt meegemaakt en je krijgt zelf een klein kindje, je wordt vader of moeder. Denk je eens in hoe zwaar dat is. Aan de ene kant dat enorme geluksgevoel en aan de andere kant die constante twijfel, doe ik het wel goed? Kan ik het wel of zal ik ook diezelfde fouten maken als mijn eigen ouders? Zij weten wat er allemaal mis kan gaan, zij maakten het zelf mee en het zit in hun geheugen, in hun herinnering gegrift. Het gevoel tekort te schieten, dat is een vreselijk gevoel.

Maar toch.. en nu komt het..! Terwijl deze mensen zich rot voelen over hun onkunde, is God overtuigd van hun kunnen. Terwijl zij denken dat zij geen liefde kunnen geven, geeft God zoveel liefde, dat zij in overvloed kunnen schenken. Terwijl zij denken dat het nooit meer goed kan komen in hun leven, toont God toch weer nieuwe wegen en nieuwe perspectieven.

Weet je wat zo geweldig is en blijft. God heeft helemaal niks met een stelling. God kijkt zo anders naar mensen dan dat de statistieken doen. Als jij in een statistiek slecht uit de bus komt, komt je bij God prima uit de bus. God ziet jou als prachtig mens. Jij voelt je misschien een nietsnut, maar God vindt jou waardevol. Hij is bereid om in jou te investeren. Hij gaf zelfs Zijn eigen zoon. Jij hebt misschien geen liefde ontvangen van je ouders, maar Hij is jouw Vader en Hij heeft liefde in overvloed. Hij wil herstel schenken en tot rustpunt zijn. Vergeet dat nooit!