Het Pinksterfeest is een Hoogheilig Feest waarop men zich vooral moet bezinnen over het totale verloop van de dingen.
 
Vanaf de Aankondiging tot aan het Pinksterfeest was het een kortstondige tocht van de Hemelse Almacht dwars door de aardse betrokkenheid, waarin de laatste jaren, tot aan de Hemelvaart, de Goddelijke grondwet in heethoofdigen op waardige en diepzinnige wijze  door sprekende en passende voorbeelden verduidelijkt werd.  Daarom zou Pinksteren vooral een bezinningsdag moeten zijn, zodat men de draagwijdte en de uitzonderlijke genade van de nederdaling van Zijn Heilige Geest, beter zou kunnen vatten.
 
De opmerkelijke bekommernis van ‘Een God met u allen’ ligt hierin duidelijk geopenbaard.  Voor allen is Zijn Zoon uit de hemel nedergedaald en heeft de gedaante van een slaaf aangenomen.  Voor u allen heeft Hij geleefd volgens Zijn richtlijnen.  Hij heeft als Top-voorbeeld voor iedereen de wet onderhouden, ook al dachten sommigen van niet.  Hij heeft niets, maar dan ook niets, nagelaten om iedereen op waardige wijze op te trekken naar het volle leven; naar rechtvaardigheid en waardigheid, naar broederlijkheid, naastenliefde en vergevingsgezindheid.  Voor iedere hoedanigheid, vanaf wijsheid en nederigheid, heeft Hij steeds een opmerkelijk voorbeeld gegeven en het is als bekroning op Zijn voorbeeld dat Hij Zijn Geest zond over de hoofden van Zijn dierbaren, met als gave de verpersoonlijking van zichzelf in ieder mens die de gave, zonder voorbehoud’ aanvaardt. 
 
Op deze zalige Pinksterdag herinneren sommigen de ontvangst van de gaven in de juiste stijl. Anderen daarentegen en driemaal helaas, geven niet hun totale aandacht aan de uitzonderlijke begenadiging van de uitstorting, of instorting van Mijn Heilige Geest, in elk mens.. De draagwijdte van die begenadiging is voor hen onbekend, onberekenbaar, onbestaande, omdat zij niet willen begrijpen wat het betekent Gods Geest te mogen dragen; te laten leven in hun eigenheid. (d.i. Gods eigenheid laten leven in onze persoonlijke eigenheid, zodat wij niet meer zelf leven maar God in ons, volgens de woorden van Paulus.)
 
Nochtans de Geest blijft niet werkeloos toezien hoe deuren worden gesloten en daardoor de gezamenlijke mensheid ten gronde wordt gericht.
 
De opstanding betekent 'leven' en in die zin moet ook worden beantwoord aan de eigenheid van de opstanding en de uitzonderlijke begenadiging van het daaropvolgend Pinksterfeest.
Leven betekent: voedsel en verzorging
Leven betekent: vrede, vreugde, hulpverlening aan zwakken... Helaas, men zaait dood en vernieling. Men graaft een put voor zijn beste vriend om zijn eigen huid te redden.
 
Het is tijd... werkelijk tijd dat de voltallige mensheid orde op zaken stelt.  Het gruwelijk lot van miljoenen medemensen is wraakroepend.  Het onkruid tiert welig tussen Zijn bloemen.  Er is nood aan maaiers, nood aan verzorgers, nood opdat Zijn Geest in ieder mensenhart mag ontluiken.  Het slotakkoord wordt verstoord als mensen Zijn Heilige Geest in zich afbreken; als mensen, soms in zwakheid maar ook dikwijls in hoogmoed of in macht, Zijn Geest geen toelating verlenen.
 
Laat Hem toe de waarde te herscheppen van de kracht zoals die eerste Pinksterdag, toen velen werden gevuld met Zijn Heilige Geest.  Als ieder mens zich vullen laat door Zijn Heiligheid, zal de vrede wederkeren; dan zal er vrede en liefde heersen alom.  Dan zal de hele wereld Zijn volk zijn, als iedereen zich verzadigen wil aan het eeuwige voedsel van Zijn Zijn..
 
Waar mensen samen hand in hand gaan en leven vanuit Zijn Geest, komen Zijn wonderwerken tot stand, maar waar de Geest wordt gesmoord in eigenzinnige macht; worden  vredelievendheid, en naastenliefde, zelfs het bestaan van de mensheid, verkracht.
 
Er is nood aan diep gebed, aan vertrouwen en aan hoop om de voltallige mensheid op te trekken naar een gebondenheid in de Eeuwige Vader.  Het is  tijd!  Het is werkelijk tijd!  Doe er wat aan.  Bid, Bid, Bid!