De bijbel is een bijzonder boek met veel verrassende verhalen. Gebeurtenissen waar je over nadenkt en die je ook kunt bekijken met eigentijdse ogen. We kunnen niet anders, we leven nu. Of zoals ook wel wordt gezegd ‘Wat zeggen de verhalen van duizenden jaren geleden ons nu nog?.
Zo zijn er twee gebeurtenissen die ik juist het tegenovergestelde van elkaar vind. Het gaat over mensen die elkaar niet meer begrijpen en over mensen die elkaar juist wel gaan begrijpen.
In het Nieuwe Testament lezen we over de uitstorting van de Heilige Geest, dat we met Pinksteren herdenken. Veel eerder in de tijd gezien was er sprake van de Babylonische spraakverwarring.
In Genesis 11:1-9 wordt verhaald hoe mensen een toren wilden bouwen die tot in de hemel zou reiken. Men dacht daarmee net zo machtig te kunnen worden als God, die vanuit de hemel over de aarde regeerde. Het bouwen van de toren lukte aanvankelijk goed omdat men elkaar begreep, want men sprak één taal. God was niet gediend van deze actie van hoogmoed en greep in met een spraakverwarring. Mensen begrepen elkaar niet meer; zij begonnen plotseling andere talen te spreken. Het bouwen van de hemelhoge toren kon niet verder doorgaan.
Met Pinksteren denken we na over de woorden van Jezus, zoals die in Handelingen 1:8 zijn weergegeven:
‘Maar wanneer de Heilige Geest over jullie komt, dan zullen jullie kracht ontvangen en van Mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde’
Verder in Handelingen 2:1- 4 lezen we:
‘Toen de dag van het Pinksterfeest aanbrak waren ze allen bij elkaar. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de Heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven’.
Het vuur van Zijn liefde werd symbolisch als Heilige Geest over de mensen uitgestort. Als je daardoor geraakt wordt kun je dat uiten met gebrabbel of in vreemde talen. De taal is niet belangrijk. Het gaat om de verbondenheid te uiten die je ervaart met de eeuwige bron van liefde die we God mogen noemen. Je wordt gevuld met Zijn liefde. Je staat zelf als het ware in vuur en vlam en je voelt de behoefte de ontvangen liefde door te geven. En dat gebeurt daarna ook. Mensen die verschillende talen spreken en in verschillende culturen wonen worden geraakt door de universele taal van Zijn liefde, die via Jezus aan ons kenbaar is gemaakt. God manifesteert zich in de liefde, in de kern van ons geestelijke bestaan. God is aanwezig in de verbondenheid tussen mensen die door Zijn woord zijn geraakt. Gods liefde geeft positieve levensenergie en kent geen haat, hebzucht, ongelijkheid of behoefte aan macht. Iedereen is even waardevol. Daarom worden zovelen er door geraakt. Uit deze bron van liefde ontstaat alles wat waardevol is in dit leven.
Het vuur van Zijn liefde dat met Pinksteren zo mooi omschreven wordt brandt nog steeds en zal dat blijven doen zolang er mensen zijn op aarde. En dat geschiedt op alle denkbare manieren zoals door daarover te spreken, te schrijven, liederen te zingen, te schilderen en dergelijke. Maar zelfs door te zingen op straat in voor christenen gevaarlijke landen, of door het smokkelen van bijbels naar landen waar bijbels verboden zijn. Maar natuurlijk ook met ogenschijnlijke kleine handelingen in ons dagelijks leven als aandacht hebben voor elkaar en elkaar te steunen. Doe eens iets voor elkaar zonder gelijk iets terug te verwachten. Elke dag kunnen we met een klein vlammetje van liefde onze naasten verwarmen.
Pinksteren is een bijzonder feest, dat gaat over de Heilige Geest.
Het is de Geest die ons Zijn liefde geeft.
