Zorgzaamheid, verzorgen, zorg dragen, voorzorgsmaatregelen, dragen alle het woord “zorg” in zich, in positieve zin. Geweldig om elkaar dáármee te besmetten. Evenzo besmettelijk is zich zorgen maken. Je kan er erg depressief en moedeloos van worden. We zien er onder andere nepnieuws uit ontstaan en populistische opvattingen die op minstens een deel van de wereldbevolking populair overkomen.

Ook in ons Nederlandje, al decennia bekend staand om ellenlang vergaderen, compromissen sluiten, water bij de wijn doen, het “poldermodel” uit en te na uitmelken, staan mensen steeds meer lijnrecht tegenover elkaar. Er is geen greintje begrip meer voor andere invalshoeken. Dialogen werden discussies, in gesprekken vallen respectloze termen en veel wordt op de man of vrouw gespeeld. Op allerlei gebied doet men zichzelf en elkaar geweld aan. Vormen van geweld benoemen die zich dagelijks afspelen, breed uitgemeten door de media, zou tot een dik boekwerk leiden. 

“Incidenten”, voorheen voorvallen genoemd, lijken op zichzelf staande gebeurtenissen, alsof er geen sprake meer is van oorzaak en gevolg, met elkaar samenhangende ontwikkelingen, al dan niet gemaakte keuzes, wel of geen beleid om problemen te voorkómen of op te lossen. Wat “moeilijk” is noemt men nu “ingewikkeld”, een woord dat voorheen sloeg op “gecompliceerd”. Ook iets dat je steeds meer hoort: “Het komt onder druk te staan.”

Een gezegde luidt: “Onder druk wordt alles vloeibaar”. De natuurkunde leert: met sommige materie is dit waar, voor de meeste stoffen in ons heelal juist niet. In ons léven kan het echter waar worden dat ingewikkelde zaken onder druk in een positieve richting kunnen stromen vanuit begrip voor elkaar na wérkelijk luisteren naar de inbreng van gesprekspartners, waarbij niemand op voorhand wordt uitgesloten. Iedereen en elke mening is van waarde om tot oplossingen te komen.

Wat druk betreft: zowat iedereen heeft het “druk, druk, druk”. Indien dát je reactie niet is op “Hoe gaat het?” tel je niet meer mee. Toch is men verbaasd over een toenemend aantal mensen met burn-out verschijnselen en andere mentale en psychische problematiek, of fysieke kwalen die eruit voortkomen.

Waarop richt men zich nog? Je ontkomt haast niet aan de verleiding om aan niets anders meer te denken dan aan crises binnen Nederland en daarbuiten. Gesprekken gaan dan vooral over allerlei dat “ingewikkeld” is en ons “onder druk zet”. Ook dát is erg besmettelijk. 

Heeft een te ingewikkeld en onder druk staand leven er misschien mee te maken dat God steeds minder een plaats inneemt in onze maatschappij en wijzelf ons in ons dagelijks leven evenzo maar te hooi en te gras op Hem richten?

We hebben de keuze of we in overdrachtelijke zin onszelf en anderen positief besmetten: door te spreken over wat ons blij maakt of op zijn minst blij kán maken. Zorg dragen, zorgzaamheid, verzorgen, kan tevens inhouden dat we er openlijk voor uitkomen te weten, geloven én ervaren dat echte rust alleen uit God komt ..., mits we Hem tot middelpunt in ons leven maken.