Stel: Een delictpleger heeft na een lange reeks van rechtszaken etc. het vonnis 'vrijspraak' gekregen, omdat hij tijdens het delict wat hij pleegde, ontoerekeningsvatbaar was...!
Er zullen mensen zijn die -met hem- opgelucht ademhalen, maar er zullen ook mensen zijn die in hoger beroep gaan!

Afijn, de man is na een aantal hogere beroepen tóch een vrij man en hij pakt zijn leventje weer op.
In gedachten draagt hij het vonnis bij zich en met de hulp van medicijnen en allerlei hulpinstanties gaat het hem een aantal maanden voor de wind, tót hij denkt....
Stel dat ik nu eens een bankoverval pleeg en ik vertrek voorgoed naar het zonnige zuiden, dan heb ik het beter dan wie dan ook op deze wereld!
Zo gezegd, zo gedaan... De man bereidt zich voor op de bankoverval en diezelfde nacht slaat hij zijn slag!
Hij heeft echter een grove fout in zijn voorbereidingen gemaakt, want al snel wordt het geluid van loeiende sirenes gehoord.
De man wordt hardhandig in de boeien geslagen.

Een aantal maanden later zit hij voor dezelfde rechter als voorheen.
Zijn vonnis luidt nu echter heel anders, want de man wordt beschuldigd van het plegen van een delict met voorbedachte rade!

Bovenstaande woorden zetten mij aan het denken:

Stel: Wij hebben gezondigd, ons leven verkwanseld aan allerlei wereldse dingen en God op het 'laagste pitje' gezet om maar zo veel mogelijk 'fun' te beleven...
Wie kent dit niet?
Als ik naar mijzelf kijk heeft God bij mij jarenlang op het 'laagste pitje' gestaan, tótdat Hij mij op een gegeven moment het Licht van de wereld liet zien!

Ik mocht al mijn schulden aan het kruishout van mijn Verlosser leggen en ik kon/kan niet meer zonder Hem!
Ik kreeg het vonnis 'vrijspraak'!
Ik voelde God zo immens dichtbij dat ik de hele wereld aan kon.
Hij nam mijn hand en leidde mij door bergen en door dalen.
Mijn geluk kon niet op!
Vrij, vrij, vrij! Dankzij het verzoenende bloed van de Here Jezus Christus!

Toch... Ondanks mijn vrijspraak, kreeg ik net als die delictpleger weer van allerlei
verleidingen op mijn pad en een stemmetje in mij zei: TOE! Ga je gang maar, wat maakt het uit? Christus is toch niet voor niets gestorven? Je kreeg toch VRIJSPRAAK?
Nou dan! Ga je gang dan en doe gewoon waar je zin in hebt!
En ik, eigenzinnig als ik was, stonk er in!
(Ik hoef niemand duidelijk te maken waar dat stemmetje vandaan kwam, toch?)

Toen... Ik moest voor de Rechter komen.
Weet je wat Hij mij zei?
Kind! Ik heb je het eeuwige leven gegeven, Ik heb je vergeven omdat je knielde voor het kruishuot, waar Ik zo, zó immens geleden heb... En nu? Verlaat je Mij met voorbedachte rade? Ik voel de pijn in Mijn handen weer, Ik voel mijn littekens branden, waarom, wáárom verlaat je Mij en volg je Mij niet op het pad dat Ik je gewezen heb?
Ik spreek doormiddel van de Heilige Geest tot jou, maar je luistert toch weer naar dat andere stemmetje!

Tóch...Je bent van Mij, je blijft van Mij, omdat Ik je gekocht heb, zó duur gekocht!
Ik vergeef je, Ik weet dat het moeilijk is om Mijn pad te blijven volgen, maar wees niet bang, Ik leid je!
Ik zal je blijven leiden, tot die grote dag, waarop Ik al de Zijnen kom halen, om je voor eeuwig Thuis te brengen!

Begrijp je de insteek van mijn verhaal?

Als wij Christus als Verlosser aangenomen hebben en VRIJSPRAAK ontvangen hebben, doet het Hem zóveel meer pijn wanneer wij Hem niet volgen.

Bid samen met mij om de Heilige Geest, zodat Jezus jouw /mijn hand neemt,
leer Gods Stem te herkennen!

Ik heb Gods Stem mogen leren kennen, ik faalde en zal vast en zeker nog vaker falen, maar ik weet, omdat ik vast geloof, dat het Hem zo'n pijn doet dat Zijn littekens er na duizenden jaren nog van branden.

En wie in deze wereld wil de LIEFDE van zijn/haar leven pijn doen?
Niemand toch???

Gods zegen!