Kort geleden zei iemand tijdens een gesprek in de kerk tegen mij, dat het humanisme zo mooi is, want dan ben je vrij en hoef je je nergens aan te houden. Ze had een hekel aan regeltjes. Mij ontsnapte daarop, dat Jezus Christus voor mij juist de meest ultieme vorm van vrijheid is!! Ik vind, dat ik alles mag en niets hoef… Nou….? Kan je dat als christen zeggen?? Eigenlijk zegt Paulus dat ook in Fil. 2: Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, 13 want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het hem behaagt.
Schrijft Paulus ons hier iets voor? Volgens mij niet, ik zie dat als een wijs advies. Wat er achteraan komt, is eigenlijk wat ik bedoel te zeggen. Zo zijn er bijvoorbeeld de 10 geboden of woorden, die door velen worden opgevat als regels voor wat wel en niet mag. Als je het zo opvat is dat inderdaad geen vrijheid. Deze regels waren 3500 jaar geleden inderdaad nodig, om een samenleving van Gods volk mogelijk te maken. Maar na Jezus Christus is wel wat veranderd. Ten eerste heeft de Geest de wet, die op “stenen stond gegrift”, in ons hart gelegd en ten tweede heeft Johannes gezegd (Joh.8: 36) Dus wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn. Dit moet je dan verbinden met Filippenzen 2. Mijn eigen ervaring is en misschien ook wel bij veel anderen, dat ik helemaal geen zin heb in de dingen die niet mogen en wat ik doe, doet Gods Geest simpelweg door mij heen “omdat het hem behaagt” en 2 Kor.3: 17 ”…. waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid.” Moeilijk?