Het woord volharden wordt een aantal keren gebruikt in de bijbel, bijv. Jac. 5:11. Waarom? Het kan niet anders dan dat blijvend geloven, toen maar zeker nu, in een wereld die geloof naar de marge achter de voordeur heeft verwezen, moeilijk is. Bij natuurfilms, waar ik enorm van kan genieten, worden we vaak gebombardeerd met de evolutie theorie. Het is en blijft een THEORIE maar het wordt gebracht als zijnde de waarheid. De woordenlijst onder “mens” op mijn computer zegt dat een mens “biologisch gezien uit de orde van primaten (apen) stamt”, het woordenboek zegt “het hoogst begaafde wezen op aarde”. Vanmorgen nog hoorde ik de stelling dat de mens (een zoogdier) het laatste natuurfenomeen is. Dus we kunnen kiezen, of een soort aap, een wezen of een natuurfenomeen wat dat ook moge zijn. De term “geschapen” lijkt wel verdwenen uit ons taalgebruik. Veel kinderen krijgen dit al met de paplepel ingegoten en weten niet eens meer wat “geschapen” betekent.
Dan is er natuurlijk ook nog het journaal e.d. waar je verdrietig van wordt, de mens maakt een zootje van de aarde, we vernielen de flora, de fauna en onszelf.
Ben ik nou een pessimist? Als dat zo is, dan was Jezus dat ook. Hij zegt dat in de eindtijd (alles wijst er toch op dat wij daar nu in leven, of denkt u van niet …?) volk zal opstaan tegen volk, dat er aardbevingen en hongersnoden zullen zijn op vele fronten en dat de liefde zal verkillen (Matt. 24). Het lijkt wel of er meer geleefd wordt naar I Kor.12:32 dan naar Joh. 3:16, maar dat is de onvermijdelijke consequentie van het loslaten van geloof. Jezus zegt in Opb 3:10 dat wij het bevel om Hem te blijven verwachten moeten bewaren en dat is in een woord gezegd: volharden. Volharden in blijvend verwachten, ook als alles ermee in tegenspraak lijkt en wordt ontkracht.
Is er dan nog hoop? Jazeker is er hoop. Niet uit onszelf, die hoop wordt ons geboden door God in Jezus. Nu wordt het woord hoop in het dagelijkse verkeer gebruikt als iets waarop gehoopt wordt maar wat niet helemaal zeker is. In bijbels taalgebruik is hoop synoniem voor vertrouwend geloven. Hopen heeft dan niets onzekers maar is een wachten op de zekere vervulling ervan. Omdat wij leven met tijd kan wachten lang duren, zeker als we naar iets verlangen en dat verlangen wordt nog niet vervuld. Dan kan een mens gaan wanhopen aan de waarheid van dat verlangen en de neiging hebben het maar op te geven, wij zijn van nature niet zo volhardend. Hoe zetten wij dan onze neiging tot opgeven om in volhardend vertrouwen? Door, zeker in deze onzekere tijd, te volharden in gebed en bijbel lezen, door God op Zijn woord te nemen, als Hij iets heeft beloofd dan gebeurt het ook anders was God God niet.
Als wij beseffen dat God te vertrouwen is, dat Hij ons nooit knollen voor citroenen zal verkopen dan kunnen wij (met Zijn hulp) volharden. Desnoods met de kop in de wind en tegen de stroom in, zelfs tegen onze eigen tranen in. Als wij God als onze Abba kennen en Jezus als onze levende Verlosser dan kan het wachten weliswaar lang duren maar het is nooit tevergeefs.
Beste lezer, laten wij volhardend geloven en verwachten, ook als het zwaar wordt, ook als het moeilijk is en onze omgeving ons misschien voor gek verklaart. Laten wij God op Zijn Woord nemen en een heerlijke toekomst staat ons te wachten.
