Ik denk dat alle Christenen wel eens twijfelen. Twijfelen aan hun geloof, aan het bestaan van God, aan de hemel, aan ..... vult u het zelf maar in.

Zeker als je begaan bent met je naasten en je ziet die lijden of je lijdt zelf, dan kan de twijfel toeslaan en ga je door een geloofscrisis. Een tocht als het ware door de woestijn, een droog dor gebied waarin geen verkoeling of dorstlessing aanwezig is. De hemel lijkt dicht en God ver, heel ver weg, misschien wel helemaal weg, voor altijd weg. Alles lijkt een illusie, een zeepbel die bij nadere beschouwing uit elkaar spat. Wat blijft is leegte.

Dat gevoel, beste lezer, is ten diepste een zoeken naar de zin van dit bestaan. Een zin die alleen ons geloof eraan kan geven. Alleen God kan de leegte in ons vullen. We kunnen achter vermaak aan hollen, van het een naar het ander, leuk … ja natuurlijk maar het zal ons nooit durend bevredigen en omdat het niet durend bevredigt blijven we er achteraan hollen. Is er dan iets mis met vermaak, met genieten, nee, maar als wij ons hart verpanden aan de dingen van deze wereld dan komen we bedrogen uit. Wij moeten leven met ons hart, onze ziel en ons verstand. En met deze drie moeten wij ook onze Heer liefhebben. Dan zal Zijn Geest in ons wonen, een Geest die ons wél durend zal vullen en vervullen. Dan kan zelfs iemand die niets heeft toch rust en vreugde vinden.

Natuurlijk kan dit leven hard zijn en misschien zegt u “rust en vreugde zijn bij mij ver te zoeken”. U bent wellicht ziek, depressief of u leeft met verdriet/gemis of pijn. Moet u dan vrolijk zijn en mag u niet klagen? Dat zou niet normaal zijn en ook de communicatie met onze Heer in de weg staan, wij mogen verdrietig zijn en ons verdriet uitspreken naar onze Vader.

Vrolijk is echter iets anders dan gevuld met Zijn rust en vreugde die verder zien dan dit leven, die zien op een leven na het dit leven, ontdaan van alle angels die hier kunnen regeren, zelfs van de laatste angel (prikkel), de dood. ( I Kor. 15:55) 

Niemand wil graag sterven, de dood is onze laatste vijand (I Kor. 15:26) maar tenzij onze Heer ons voor die tijd komt halen zullen we er toch “slachtoffer” van worden. Dat is geen vrolijk vooruitzicht, geen situatie waar wij naar uitzien. Tenzij wij onverwacht en snel sterven is er vaak een ziekbed dat eraan vooraf gaat, ook niet om vrolijk van te worden en al hebt u nog nooit getwijfeld toch kan dan de twijfel toeslaan, ook omdat wij in leegte en gemis zwak en kwetsbaar zijn.

Ik bid u toe dat u nooit door de woestijn van twijfel heen zult gaan, dat u er van gevrijwaard zult worden maar erg zeker is dat niet. Toch, Hij die in ons leeft is meerder dan wat of wie u ook belagen kan (I Joh 4:4).

Als u twijfelt, als het u allemaal te veel wordt, vertrouw dan toch op Hem. Leg uw twijfel in Zijn handen en zeg zoals de vader in Marcus 9:24 “ik geloof kom mijn ongeloof te hulp” en Hij zal het doen want Hij heeft ons lief met een liefde die wij nu mogen ervaren maar ook straks in Zijn heerlijkheid. Een heerlijkheid zonder pijn, ziekte, verdriet of gemis.

Slechts Hij die Zijn Zoon gaf geeft ons, als wij Hem willen aanvaarden als Heer en Verlosser, een eeuwige heerlijke toekomst (Joh. 3:16). Beste lezer, aanvaard Zijn liefde en u gaat een geweldige toekomst tegemoet, een toekomst waarop u zich nu al mag verheugen.