Tussen zes planken, de houten jas, magere Hein, ingeslapen, overleden, allemaal eufemismen (verzachtende uitdrukkingen) om het woord “dood” niet te hoeven gebruiken. Op de een of andere manier jaagt dat woord ons angst aan. Men ontwijkt het of men doet er nog een schepje boven op om te laten merken hoe “flink” men is en dan wordt het gecrepeerd, kapot of iets dergelijks. Hoe noemt u het … waarom noemt u het zo?
Toch zou het voor een Christen geen probleem hoeven zijn want de dood bestaat niet. Wat hier bestaat is het afscheid nemen van dit leven om naar het eeuwig leven bij onze Heer over te gaan. Het is hier je laatste adem uitblazen en daar je eerste (eeuwige) adem tot je nemen.
Toegegeven, de weg naar die laatste adem kan schrik aanjagen, iedereen zou als er een keuze was opteren voor een hartstilstand, onverwacht en kort, geen aftakeling en zeker geen lijdensweg. De praktijk leert vaak anders, helaas. Voor dit laatste ben ik soms, ik geef het volmondig toe, wel benauwd. Ik heb veel moeilijke stervensuren (soms maanden of langer) gezien en teveel respect voor de lijdende mens (gelovig of niet) om hier luchtig over te doen.
Ik sprak laatst een overtuigd atheïst (dat zegt hij tenminste) die mij iedere keer weer uitdaagt met zijn “overtuiging”, hij zei nu “ik had een collega die ook zo gelovig was (waarschijnlijk bedoelde hij “net als jij”), hij is dood en hij zou mij een kaartje sturen maar ik heb niets ontvangen”. Waarna hij mij uitdagend aankeek. Ik zei “pas maar op dat jij straks geen rode kaart krijgt”. Het droop van hem af als water van een eend. Hij was ervan overtuigd dat het, mocht het dan toch waar zijn, wat hij niet geloofde, wel goed kwam met hem, dat God hem wel interessant zou vinden …. “Misschien vindt de tegenstander je wel interessanter” zei ik, hij lachte spottend en keek me misprijzend aan. Het was duidelijk dat hij mij een misleide halvegare vond.
Wat is uw toekomst, waar wilt u zijn als dit leven ophoudt? Misschien bent u nog jong en is dit allemaal een ver van uw bed show, toch kan het ook voor u morgen over zijn. Waar wilt u dan naar toe? Misschien bent u ziek en nadert het einde, dan geldt dezelfde vraag, waar wilt u naar toe? Misschien bent u dit leven zat en zou u het geen ramp vinden om er afscheid van te nemen, ook dan rest de vraag, waar naar toe?
De keuze is aan ons. God dwingt niemand maar als u tegen God, tegen Zijn verlossing in Jezus kiest dan ontzegt u uzelf de Hemel. Er stonden op Golgotha drie kruisen, onze Heer in het midden met aan weerszijden een andere gekruisigde. Een van die twee wendde zich tot Hem en werd gered, de andere spotte en nergens staat dat ook hem werd toegezegd met Jezus naar het Paradijs te gaan. Toch heeft ook hij, net als iedereen, een eeuwig leven, de vraag is alleen: waar …? Wat denkt u?
Beste lezer, laat u redden, wacht niet tot het te laat is, wordt geen spotter maar kies voor het leven ook al bent u straks gestorven. Dat leven kan alleen Hij u geven, u kunt het niet verdienen, niet op zijn beloop laten, er wordt een keuze van u gevraagd. Een keuze vóór God, vóór Jezus, niemand kan die keuze voor u maken, dat kunt u alleen zélf.
Leef dit leven zo waarachtig als u kunt want het is ons gegeven maar geef uw hart aan Jezus en krijg van Hem het eeuwig leven bij onze Vader, daar waar Godzijdank geen dood en lijden meer zal zijn.
