Het is prachtig weer. Lekker zonnig en weinig wind. Ik besluit om langs de rivier richting stad te lopen. Ineens een stukje schelp in mijn enkellaarsje. Hoe krijg je het voor elkaar. Even schudden met mijn voet en weg is het. Een paar meter verderop schiet het plotseling onder mijn hak. Gaat het met ergernissen ook niet vaak zo. Ineens is het er en als je niet oppast komt het telkens weer.

Een groot plezierjacht vaart aan me voorbij naar de brug.; 'Springtime' heet het. Zou dat nou echt beter varen dan met 'Voorjaar,' 'Lente' of 'Foarjier'? 'k Vind het net zoiets als God, Heere, Jehova of Allah. Gelooft het anders? Beter met een andere naam?

Zelf prefereer ik 'Vader', dat is dichterbij. Geeft mij een ander gevoel. Je kunt Hem iedere dag vragen: 'Vader, sla je arm om me heen en houd je hand op mijn mond.' Er is dan minder kans dat een ander zich ergert aan jouw woorden. Bovendien kun je tegen Hem aanleunen om dat schelpje of steentje uit je schoen te halen.

Het stelt nog niets voor ook: 6 kleine speldenknopstukjes en eentje kleiner dan mijn afgebroken pinknagel. Het is de moeite van het noemen niet eens waard.

Besef ik eigenlijk wel; hoe 'rijk en machtig' ik ben? Samen sta je sterk toch? En zeg nou zelf, wie kun je dan beter naast je hebben, dan diegene die wordt aangeduid met 'Almachtige'! 
 
Anneke. 2-2-2007