SLIJTVASTE CHRISTENEN.

Ik weet niet, als ik nu met u in gesprek zou komen, wat ik dan zal ontdekken. Onder de mensen zijn vele soorten christenen. Er zijn van die karakters, dat zijn net houwdegen. (woordenboek: vechtersbaas, ijzervreter). Ze gaan door het leven en hakken elke hinderpaal om. “Niets kan ons deren, wij zijn des Heren!”  Deze mensen hebben vaak ook minder respect voor de zwakke zielen, die lijden onder de lasten van het leven.
 
Sommige levens worden dan ook herkend als “schipbreukelingen”. Het lijkt net of ze in de storm geveld zijn door neerkomend zwaar materiaal.  Ze missen a.h.w. de armen en benen om op te staan of dingen van zich af te houden.  Toch kunnen hun ogen stralen als de zon!  Ze zien er zwak en hulpeloos uit, maar kom je met ze in gesprek dan kunnen ze een stortvloed van woorden over je uitgieten. Zij zijn zich terdege bewust wie ze zijn in de Heer.Ze hebben een kracht ontdekt die hen – hoe de storm ook moge woeden -  een opwaartse kracht geeft, waardoor ze er altijd weer bovenop komen.
 
 Ik heb een bejaard echtpaar gekend, dat zo volkomen op de Heer Jezus vertrouwde, dat zij samen onder moeilijke omstandigheden  de zware periode van  wereldoorlog II  (1940/1945) doorkwamen en overleefden.  Hij was geen sterke man, zoals hij er uit zag, maar voor mij  (ik was nog een kind) leek hij op de apostel Johannes, of misschien wel op de Here Jezus zelf.  Zij was een kleine gebogen vrouw, was ernstig reuma patiënte, met totaal kromgegroeide vingers, die niets meer konden doen. Maar altijd straalden zij samen een blijdschap en warmte uit, dat zelfs een jong kind dat kon voelen.  Als je met moeder naar die mensen toe ging, dan werd je al blij  bij het zien van de tuin,  die helemaal vol stond met bloeiende goudsbloemen.  Mijn leven lang heb ik van  goudsbloemen gehouden!
 
Hun meubels waren eenvoudig, zeil op de vloer met een gewoon vloerkleed hierop en een eettafel midden in de kamer met vier stoelen er om heen.  Zij zat bij de kachel in een gemakkelijke stoel.  Wanneer  beiden  over hun geloof spraken, dan leek het of zij een lied zongen. 
Ze hadden een 100% vertrouwen op God. Werken konden ze niet meer. Ze hadden alleen maar elkaar om voor te zorgen.  En de geheim opgeborgen radio, waarop zij berichtenuit Engeland konden opvangen over de oorlog, over het Koningshuis, over de hoop opbevrijding.
 Voor deze oudere mensen was een oorlog overleven pas werkelijk een strijd voor  het bestaan.  Voor voeding had je bonkaarten nodig, en voedsel was schaars te verkrijgen. Wanneer er geen brandstof meer is voor je kachel,  en de aardappelen ook al op zijn, wordt het niveau van leven steeds pijnlijker.  De winter zou een periode worden waarin je beiden gemakkelijk om kunt komen, zoals zovelen in de straat, waar telkens opnieuw de witte lakens voor de ramen kwamen. (ten teken van rouw).  Wat kun je doen ??
 
 Bidden!   Vertrouwen!  Geloven!

En daarop dan ook wonderen zien!  De Opwekkingsbundel bestond  nog niet.  Maar velen zouden gezongen kunnen hebben:   “In de naam van Jezus, in de naam van Jezus,overwinnen wij. In de naam van Jezus, in de naam van Jezus vluchten demonen voor mij.  Wie kan weerstaan Gods liefdemacht ? Wie wil ervaren Zijn grote kracht ? In de naam van Jezus overwinnen wij.”  (22)
 
Ik denk dat er vele vergelijkbare Psalmen  en Gezangen  gezongen werden. Het is niet vreemd, dat je als klein jochie, onder de indruk van een oorlog, met overvliegende bommenwerpers van Duitsland naar Engeland en van Engeland naar Duitsland, diepe angsten beleefde.  Ik woonde in Noord-Holland, de school werd bezet door de Duitsers en er moest geïmproviseerd worden.  Ik meen dat een heel schooljaar werd ingekort tot enkele maanden.  Hoe mooi waren dan de verhalen van deze oude mensen, die aan hun buren vertelden over wonderen. Ze hadden geen aardappelen meer en de brandstof raakte op….. Maar elke avond baden zij God om uitredding.
 
De volgende morgen, bij het opstaan en openen van de achterdeur, gebeurde het vaak,  dat er een grote zak met hout tegen het huis stond, of een jute zak gevuld met aardappelen. God had het mensen ingefluisterd  dat ze daar en daar maar  even iets moesten bezorgen.  Mijn Gereformeerde oma zei altijd: “Kind, er zijn altijd engelen om je heen! “ Ieder mens heeft zijn eigen bewaarengel!”  Zo overleefden zij bij een snorrende kachel en een maaltje aardappels.
 
 Ik las op een reclame folder over een  slijtvaste- en kras vaste koekenpan. Het woordje slijtvast bleef bij mij haken.  Ik dacht aan “Slijtvaste christenen!”    Ze waren er…en ze zijn er. Het woordenboek zegt over “slijtage” dat het een omstandigheid is of de mate waarin iets slijt.  Men zegt wel: in dit beroep, in deze dienst is veel slijtage!  Slijten is: doen afnemen.
 
Wie vandaag aan de dag om zich heen ziet, weet van de krampachtigheid waarmee kerkbesturen “de eindjes aan elkaar moeten knopen”. Mede doordat het jonge kerkvolk het voor gezien houdt.  Kerken worden verkocht of afgebroken…… Er is veel slijtage  bij  het werk voor  de Heer.
 
 Daarom zo maar een voorbeeld uit een ver verleden. Een herinnering.  Van een gelovige die terugziet, en heeft  ontdekt  dat er ook veel getuigenissen van Gods trouw zijn. De verzoeking komt dan ook in mij op om over een reeks van jaren, hier en nu namen neer te zetten, van personen, mannen en vrouwen die een voorbeeld voor mij geweest zijn, voor mijn eigen geloofsontwikkeling.
 
Natuurlijk kom ik de zwakken ook tegen, maar in mijn herinnering zijn het  de “slijtvaste christenen” die  mij altijd het meest hebben geboeid.  Ik denk dat ik een schrift vol zou  kunnen schrijven als ik hun namen zou gaan noemen, en bang zijn er toch nog sommigen van te vergeten.
 
Ik kies er dan ook maar voor om uit lang vervlogen tijden, de Bijbel door te gaan, en een vergelijk te vinden, voor mijn eigen levenservaring.  Ik zal mij beperken tot het neerschrijven van  enkele teksten.   Wat blijken zal is, dat toen en nu…en altijd er slijtvaste christenen geweest zijn.  En als dat nu ook eens van toepassing mocht zijn op ons, op uw/jouw en mijn leven.  Wat uniek moet dat zijn. -
 
 Hier volgen de door mij gevonden  teksten uit de bijbel. Als deze stukjes “overdenkingen” een puzzel zouden zijn, dan was mijn vraag:  Zoekt u nu zelf eens naar teksten die u aanspreken, en waarvan u weet dat ze van toepassing zijn  op slijtvaste christenen!

………………………..

“Toen vroeg David de Here opnieuw, en de Here antwoordde hem:  Trek op, ga naar Keïla, want Ik zal de Filistijnen in uw macht geven. Daarop ging David met zijn mannen…… Hij overwon en zo bevrijdde David de inwoners van Keïla”. -   ( 1 Samuël 23 )
 
“David sterkte zich in de Here, zijn God !” (1 Samuël  30 : 6 )

                                          “Vraagt naar de Heer en Zijn sterkte, zoekt Zijn aangezicht bestendig/voortdurend”.
 
(1 Kronieken 16 : 11 )

………………………..

“Ik echter vertrouw op Uw goedertierenheid ( eeuwig durende goedheid);

over Uw verlossing  juicht mijn hart.   (Psalm 13 : 6 )

 “God is ons een toevlucht en sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in benauwdheden!”
 
(Psalm 46 : 1 )

“Ten dag dat ik vrees, vertrouw ik op U; op God, wiens Woord ik prijs!”

(Psalm 56 : 4 )

“Dit is een betrouwbaar woord en alle aanneming waard. Ja, hierom getroosten wij ons moeite en grote inspanning, omdat wij onze hoop gevestigd hebben op de levende God, die een Heiland is voor alle mensen,   inzonderheid voor de gelovigen.”
 
(1 Timoteüs 4 : 9+10)

Zo is dus het leven van een  slijtvaste christen, getoetst aan de Bijbel !

Waar draait het om ?

-          vragen…..

-          je sterk weten….door Hem die je zoekt.

-          vertrouwen……

-          juichen….

-          hulp ontvangen waar benauwdheid is……

-          vrezen…en toch vertrouwen…

-          moeite, inspanning, de weg van het leven gaan;

-          hoop houden op God,

-          de God die leeft !

Ik wens iedereen zo’n  overwinnend  “slijtvast christenleven”  toe !

………………………..

 

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn