Saraï, die als vrouw van Abram: Met hem meeging uit Haran. Naar het land dat God hen wijzen zou. Ze kregen ook een belofte van God als een gelofte! Al gauw? Op Gods tijd, want het is alles in Zijn hand. Ze zouden worden tot een groot volk! Saraï's hart bruiste als een kolk. Kan dit dan? Mijn baarmoeder is toegesloten en wij zijn oud; wordt ik nu nog ontsloten? Ze rekende niet meer op kinderen. Ze dacht: Dit zal Gods belofte verhinderen. Dus ging Saraï zelf aan het "werk"! Ze meende daarin te zijn heel sterk. Ze "gaf" Hagar aan Abram. En Abram nam, om bij Hagar nageslacht te verwekken. Moest dit Saraï 's ongeloof bedekken? Abram!....Abram! Weet wat je doe! Ze is je vrouw niet, dus is het taboe! In haar heb Ik Mijn beloften niet gegeven. In Saraï, daaruit wordt geboren: Hét Leven. Wat doet Saraï? Ze lacht! Abram doet het toch en Hagar wordt zwanger; in haar ogen is Saraï veracht! Ja, de zonde en het ongeloof! Wat is er wranger? Toch is er voor de Heere niets te wonderlijk! Hij kent ons een ieder afzonderlijk! Hagar wordt de woestijn ingestuurd, maar God heeft het zo bestuurd, dat Hij haar niet vergeet! Hagar! Vanwaar kom je en waar wil je heen? Belijdt je zonden en vergeet er niet één. Ik zal ook jouw zoon tot een groot volk maken. Zo mocht Hagar in verwondering raken! Ze noemde God op die plaats: Gij God des aanziens, ik heb gezien naar Dien, die mij aanziet! Abram noemde de geboren zoon: Ismaël, maar uit hem kwam niet de Immanuël.
God volvoert Zijn raad en ook Izaäk wordt geboren, ondanks dat zij niet wilden horen! God voegt bij Zijn Woord de Daad! Ze kregen ook beiden een andere naam: Abram werd Abraham. Saraï is geworden: Sara. Ze werden tot een vader en moeder; van vele volken onder de wolken. Zij waren van dit kind de opvoeder. Wandel dan oprecht voor Mijn aangezicht, dan zal Ik u wezen tot een Licht, in het verbond dat Ik met u sloot. Uit u zal voortkomen: De Loot, uit de afgehouwen tronk van Isaï; van wie de voormoeder is: Saraï. Ook aan Sara en Hagar werd waar: En zij stierven. Sara was toen honderdzevenentwintig jaar. En Hagar? Ik weet het niet, maar: Ze wordt in de Bijbel onzichtbaar. Toch heeft God: Haar niet overgelaten aan haar lot! Bij één man; twee of meerdere vrouwen, dat wordt rouwen. Meerdere mannen bij één vrouw! Dat is toch geen trouw. We kunnen niet naast God ook nog liefhebben een afgod. Gods liefde laat zich niet delen. Wil er dan ook niet mee spelen. Is Hij dat van ons waard? Hij is toch onze Schepper en van hemel, zee en aard!!