Jaren geleden na het overlijden van een familielid zei de pastor die hem kort had begeleid “tijdens zijn leven kon hij maar wilde niet, bij zijn sterven wilde hij maar kon niet”. Dan heb ik het uiteraard over zijn geloofsleven, wat anders blijft er bij het scheiden van de markt. Geen hebbedingen of status in ieder geval, wel je hartsgesteldheid. Ik heb hier lang over nagedacht en kwam tot het volgende vergelijk:
In Exodus staat het verslag van de uittocht uit Egypte, wat ik graag met u wil delen is wat daaraan vooraf ging. Mozes voor Farao. En iedere keer dezelfde vraag “laat Mijn volk gaan” en ook iedere keer hetzelfde negatieve antwoord van Farao. Maar als we goed lezen dan is de aanzet tot dat antwoord niet iedere keer hetzelfde.
De eerste 5 keer dat Mozes voor Farao staat vermeldt de Schrift dat Farao zich door Mozes en door de plagen niet liet vermurwen bij de 7e t/m de 10e keer staat er dat God zijn hart onvermurwbaar (verhard) maakte. Zelfs toen het volk al op uittocht was verhardde God Farao’s hart (Ex. 14:8) opdat overduidelijk zou blijken dat Hij de enige ware God is en dat een spel met Hem gespeeld altijd door de mens wordt verloren.
Er is dus kennelijk een point of no return en wat toen gold geldt nu nog want God was, is en zal zijn Dezelfde. Tijdens ons leven roept God ons tot geloof in Hem door Jezus Christus maar wij zijn vaak eigenwijze, eigenzinnige, mensen en laten ons niet vermurwen. De geschiedenis in Exodus leert ons dat God niet eeuwig blijft roepen, dat ook al willen wij op den duur wel, de weg wel eens afgesneden kan worden. Er is een spreekwoord dat zegt “wie niet wil die niet zal” en dat zou hier wel eens van toepassing kunnen zijn of misschien is het hier wel op gebaseerd.
Er blijkt dus een moment te komen waarop een mens 1 keer te veel “nee” heeft gezegd en dat zelfs God die Liefde is er geen genoegen meer mee neemt. Dat Hij zijn aanbod van verlossing aan ons onthoudt en die mens de k… heeft gebrand en op de blaren moet zitten. En beste lezer, die blaren doen heel erg en heel lang pijn.
Ik zou u wel willen smeken (zou dat helpen?) om het er niet op aan te laten komen. Kies voor God nu Zijn genade zich nog tot u uitstrekt, betaal niet de prijs om uw eigen god te willen zijn. Laat u verlossen door Jezus en u bent gered voor altijd.
God wil voor u als een bedelaar zijn, die vraagt om uw liefde en geloof, maar God is ook God en geen eeuwige bedelaar, de prijs die Hij betaalde voor onze verlossing is veel te hoog om mee te blijven leuren. Bedenk goed wat u doet als u Hem in Zijn Zoon afwijst, het mag, wij leven in een vrij land en u bent een vrij mens maar aan alles wat wij doen of laten zitten consequenties. Bent u bereid hiervoor de consequentie te nemen? Als u daar goed over nadenkt dan zult u zich wel tweemaal bedenken voor u dat doet. (Hebr. 10:31)
Speel geen roekeloos hoog spel met uw eeuwige toekomst als inzet.
Verhard uw hart niet, wees geen Farao !
