Bidden voor je naaste is een van de dingen die Jezus ons raadt. Ja, Hij verwacht van ons dat wij dit doen. Maar als die naaste nu eens iemand is die je steeds dwars zit, die steeds weer dezelfde fouten maakt, wat dan? Je geduld raakt op en het liefst zou je hem/haar door elkaar schudden. Je begint een "preek" met heel veel boze en, achteraf, niet gemeende woorden. Om je dan te beheersen is voor de één gemakkelijk en voor de ander de grootste strijd. Dan vecht je niet meer tegen je naaste, maar tegen jezelf.

"Hij die zichzelf overwint, is sterker dan degene die een stad inneemt". Hoe je een stad kunt innemen weet ik niet, maar vechten tegen jezelf is mij heel bekend. Hoe je dat overwint? Met datzelfde gebed voor de naaste, met de vraag om wijsheid, geduld en mededogen. Nee, gemakkelijk is dat niet, maar het proberen zeker waard. En als je wint, heb je een heerlijk bevrijd gevoel en bij die ander kun je niet stuk. 

Anneke