Wat een geweldig gebed is het Onze Vader, het enige gebed dat Jezus ons heeft nagelaten. Het zegt wie God voor ons is en wat wij van Hem verlangen. Wij wenden ons in dit gebed niet tot een afstandelijke God maar tot onze Vader, onze Abba (papa). In het “onze” stelt Jezus ons als het ware naast Hem, het is Zijn Abba en in Hem ook onze Abba. De vertrouwelijke relatie die Jezus had en heeft wordt tot de onze. Alleen al deze aanhef zou ons moeten vullen met ontzag en dankbaarheid. Ontzag dat deze grote God onze Abba wil zijn en dat wij tot Hem mogen gaan als een kind dat zich vol liefde richt tot Hem en ook in liefde wordt ontvangen.

Helaas wordt dit gebed vaak nogal afgeraffeld. Soms zo snel dat ik het amper bij kan houden en ik vraag mij af of er nog wel eens grondig en diep wordt nagedacht over wat wij in dit gebed eigenlijk zeggen, wij zouden het eens rustig en langzaam uit moeten spreken en overdenken wat wij eigenlijk zeggen/vragen. Bijvoorbeeld: waar leeft God en wie is Hij ten diepste voor ons, verlangen wij echt naar Zijn koninkrijk waarin Zijn wil geschiedt zoals in de hemel, ons dagelijks brood: gaat dat alleen over aards voedsel of ook over geestelijke voeding? En die “boze” van wiens verzoeking wij verlost willen worden, wie is dat? Hebben wij vergeving nodig (wie niet …?) en willen wij de vrijspraak die God biedt in Jezus aanvaarden. En dan wellicht het moeilijkste, zijn wij bereid om vergeving te bieden aan hen die ons kwetsten? Ook als dat moeilijk is en misschien zelfs ondoenlijk als wij dat in eigen kracht proberen. Kunnen wij die pijn loslaten (genade vóór recht) en bij Hem neerleggen (Romeinen 12:17-19)?

Ik heb het grootste respect voor mensen die vreselijke dingen willen vergeven omdat Jezus ons dit in het Onze Vader vraagt. Hoe vergeef je een daad als incest, als moord en hoe ga je om met het ontijdige overlijden van een kind waarvan je God misschien wel de schuld geeft. Maar heeft God wel schuld of huilt Hij net zo hard als wij. Staat Hij met open armen om ons te troosten en te verzekeren dat het goed komt als Zijn Koninkrijk zich ook hier vestigt?

De samenhang in dit gebed is zo groot en zo intens dat het verdient langzaam en doordacht te worden gebeden, dat het nooit zoveel gewenning zal hebben dat wij er in sneltreinvaart overheen walsen zonder besef van de diepgang van dit gebed en van de relatie waarin wij gaan staan, een relatie van Vader tot kind, een vertrouwensrelatie samen met Jezus die onze Heer is en in wie wij vrije toegang hebben tot onze Abba.

Laten wij dit gebed uitspreken tot Hem die ons liefheeft, die Zijn Zoon zond om ons te bevrijden van de wrok/haat die ons kan verteren waardoor wij het zicht op Hem verliezen. Als wij het Onze Vader met heel ons hart bidden en met heel ons hart nastreven en belijden dan wordt de relatie van God tot mens een relatie van Abba tot kind.

Die relatie is de mooiste en meest liefdevolle die ik ken en die ik u van harte toewens.