We zouden het wel willen-
een leven zonder zorgen,
zonder pijn, zonder verdriet.
Een harmonieus bestaan,
waarin we ongeremd mens kunnen zijn,
prachtig, bloeiend mens.
Maar het leven is anders.
Behalve verrukkelijk, ook moeizaam,
ook frustrerend.
Niet alleen een lust, ook een last.
Leven is lief en leed, licht en donker,
bloei en verval. Het is een hele kunst
in weer en wind van het leven op de been te blijven.
Is het vaak niet om wanhopig te worden?
Toch mag je die kunst verstaan.
Wat je ook overkomt,
je hoeft er niet onder te bezwijken.
Je mag meer zijn dan je zorgen,
je pijn, je verdriet.
Diep in je zit een glanzende kern.
Ook in de meest negatieve omstandigheden
blijf je je unieke waarde behouden.
Wat je ook overkomt, mens mag je zijn,
onherroepelijk mens.

Uit de bundel `mens mag je zijn` van Hans Bouma en Evelyne Dessens.