Ik werd bepaald bij het begrip inburgeren toen ik een stukje op het nieuws hoorde. Het ging over mensen die moeten leren om onze samenleving te begrijpen, de taal te verstaan en te spreken, ze moeten zich aan kunnen passen aan onze regels, om deel te kunnen hebben aan wat ons land hen biedt. Deze mensen hebben een inburgeringsplicht, maar velen kunnen de toets niet doorstaan. Gelijk op het moment dat ik dat bericht hoorde dacht ik, ja dat is ook fraai dan komen zoveel mensen hierheen en ze zullen nooit leren om zich aan te passen aan onze samenleving wanneer zij zich niet inzetten om deze samenleving te begrijpen en de taal te spreken en te verstaan. Terwijl dat door mijn hoofd schoot begon ik me ineens af te vragen hoe wij als christenen ons eigenlijk aanpassen en inburgeren in het koninkrijk van God. Al die mensen uit verre landen, op de vlucht voor oorlog of armoede, in angst, met hun verdriet en alles wat hen bezighoudt, zij zoeken hun toevlucht in landen zoals ons land, in het Koninkrijk der Nederlanden, maar eerst moeten ze hun eigen vertrouwde omgeving loslaten. En wij als kinderen van God zoeken onze toevlucht bij God, in Zijn tegenwoordigheid en wij mogen Zijn heerlijkheid proeven, ervaren, er deel aan hebben en de vraag is dan, wat wordt er van ons teruggevraagd? Wij krijgen alles op een presenteerblaadje aangeboden bij wijze van spreken. God zegt: Jij hoort bij mij, het maakt niet uit waar je vandaan komt, wie of wat je bent, jij bent Mijn kind, Mijn geliefde en jij mag wonen en leven in Mijn nabijheid als jij erkend wie Jezus is. Is dit vrijblijvend? Kunnen wij dan zeggen: Oké ik mag in zijn tegenwoordigheid vertoeven, maar ik doe toch wat ikzelf wil? Regels, nee die heb ik niet, ik val niet onder de wet. De taal die God spreekt zelf ook spreken? Waarom? Is dat echt nodig? Moet ik worden zoals Hem? Eigenlijk denken wij als christen vaak dat Jezus onder ons komt wonen en vervolgens Zich zal aanpassen aan ons en we vergeten dat het niet Jezus is die onze taal moet leren spreken, want de taal die wij spreken is vaak niet goed, de boodschap die wij uitdragen is vaak zo menselijk en misschien zelfs God onwaardig. Wij moeten leren van Hem, wij moeten ons openstellen om deel te kunnen hebben aan Zijn heerlijkheid, wij moeten bereid zijn om alles achter te laten wat ons nog bindt met deze wereld, bereid om samen te smelten met een nieuwe wereld, een nieuwe toekomst, een leven met God. Zijn wij in staat om in te burgeren in Gods Koninkrijk, zullen wij de toets kunnen doorstaan?