Spreken of denken over de zin van ons leven is denk ik herkenbaar voor velen.
Heeft het leven voor mij iets te betekenen? Is daar iets zinvols over te zeggen? Je kunt daarover nadenken op praktisch niveau of met een geestelijke/religieuze invaslhoek.
Natuurlijk hangt dat voor de meeste mensen ook af van hun leeftijdsfase. Als je jong bent en je aan het begin van je ontwikkeling of carrière staat heb je daar een ander idee over dan als je wat ouder geworden bent. Je wilt maatschappelijk gezien wat bereiken. Je streven is om een bepaald doel te bereiken.
Over de zin of het doel van ons leven is veel geschreven. Vaak vanuit de persoonlijke invalshoek van: wat houdt dit in voor mijzelf? Natuurlijk is dat belangrijk.
Maar je bent niet alleen op de wereld. Je hebt ook een verantwoordelijkheid voor je medemens. Je leeft altijd in interactie met andere mensen.
Jezus leert ons, dat de zin van ons leven samenhangt, met hoe je met anderen omgaat.
Toen Jezus 2000 jaar geleden als bijzonder mens op aarde kwam, brak er een kentering in het denken aan. Hij sprak met nieuwe woorden over de individuele verantwoordelijkheid van mensen op het gebied van goed en kwaad. Maar Hij sprak vooral ook over de liefde en naastenliefde als noodzaak en basis van ons leven.
Jezus kwam in ons midden om ons te ondersteunen. Zijn twee alomvattende geboden vormen de basis van het christelijke geloof.
“Gij zult de Here, uw God liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod”. Ik lees daarin: Heb de Schepper en de schepping lief/accepteer het bestaan/ maar accepteer ook jezelf als onderdeel van die schepping/heb vertrouwen in voorspoed en bij tegenspoed.
Het tweede gebod daaraan gelijk, is: “Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”. Jezus heeft ons zijn onvoorwaardelijke liefde gegeven en is daarbij de uiterste en moeilijkste weg gegaan om ons dat duidelijk te maken. Ik begrijp daaruit: geef door wat je van Hem ontvangt in het handelen naar je medemens.
Omzien naar elkaar is een natuurlijke geaardheid van de mens. Het begint met de moeder die haar baby met warmte en voeding omringt, nadat die de veilige baarmoeder heeft verlaten.
De gang van het leven maakt, dat de zorg en de aandacht voor elkaar soms wat op de achtergrond raakt. Jezus wijst ons met Zijn handelen en Zijn gelijkenissen op de noodzaak of liever de opdracht om oog te hebben voor elkaar. Dat betreft alle aspecten van ons leven, zowel in praktische als in geestelijke zin.
‘Je naaste liefhebben als jezelf’ lijkt een grote opgave, maar dit mag je ook wel eenvoudig beschouwen als iets betekenen voor elkaar. Ogenschijnlijk kleine dingen kunnen veel betekenen voor de ander. Een glimlach die de afstand naar de naaste overbrugt. Een hand op de schouder die uitdrukt dat de ander belangrijk voor je is. Bij verdriet of tegenslag naast iemand staan en vragen, kan ik wat voor je doen? Of gewoon wat aandacht hebben voor elkaar.
Wij zijn gezegend met zo veel mogelijkheden; wij kunnen en mogen keuzes maken. Wij zijn daar zelf verantwoordelijk voor. Door iets te betekenen voor een ander, beteken je ook iets voor jezelf. Door iemand een goed gevoel te geven of te ondersteunen, word je daar zelf ook blij van. Een essentieel en compleet gevoel.
De zin van het leven is verankerd in het heden.
Elke dag biedt ons mogelijkheden. Elk moment van ons leven is waardevol.
Elke dag kun je iets betekenen voor je medemens, en betekent de ander iets voor jezelf.
Zolang je leeft.
