Het Pinkstergebeuren is niet een éénmalig gebeuren maar herhaalt zich telkens opnieuw.  Hij stort Zijn Geest uit over de mensen met de bedoeling dat de gaven van Zijn Heilige Geest vruchten zouden dragen.
 
Het gebeurt dat sommigen de gaven in zich voelen opwellen en benutten,  maar helaas, veel te weinig.
Men gaat er vanuit dat de Pinksterviering uitsluitend een herinnering is. Velen blijven lauw in ‘t hart en ondergaan de genade die zij niet als genade durven aanvaarden. Het lijkt voor hen een loutere formaliteit.  Het vuur van de Geest kan in de uitgedoofde ketel niet branden omdat de nodige elementen ontbreken om Zijn Geest te kunnen vatten.  Door onverschilligheid is de lont onbruikbaar geworden.
 
- Mijn Jezus, ik ken toch verschillende vurige Christenen?
 
Ook onder hen zijn er te weinig  die Zijn gaven benutten. Indien de mens zou leven vanuit Zijn gave, vanuit Zijn Geest, zou de wereld niet langer een puinhoop van miserie zijn, maar een aardsparadijs, opgebouwd uit liefdevolle harten, liefdevolle handen, gestuwd door aanvaarde Godsliefde.
 
Werken met Zijn gaven is hoop brengen aan hopelozen.  Ik heb reeds herhaaldelijk gezegd dat hoop verborgen ligt in diepgaand  gebed.  Als geest en hart zich laten ontsteken door de Vlam van Zijn Geest, brengen de innerlijke tongen van vuur een kentering teweeg die zelfs de meest hopeloze ziel met nieuwe hoop vult.  Hoop is nooit hopeloos, zij houdt een mens recht.
 
Werken met Zijn gaven is zich bindend laten benutten om medemensen  te helpen zichzelf erop te bouwen, vooral diegenen  die zich als vernietigd, onttroond van alle dingen en uitgezogen beschouwen,   zichzelf als onnut ervaren  of  zich door de ellende als wegwerp product op de vuilnisbelt storten, waar men  verteert in de viesheid van de omringende dingen.  

Werken door Zijn Geest is Zijn liefde uitdragen waar liefde zoek is geraakt, totaal is verdwenen.  Een moeilijke opgave die te dikwijls als onmogelijk wordt beschouwd. Hij heeft ook nooit gezegd dat het gemakkelijk is, maar met de  vastberadenheid en vurigheid van Zijn Liefdesgeest, eigen frustrerende gedachten intomend, wordt de onmogelijkste opgave een gave van kracht.
 
Mijn gave benutten is op vrijwillige basis bijstand verlenen aan zieken en zwakken; is de kleine noodzakelijke dingen opmerken, een hand maar vooral een hart toesteken waardoor men nieuwe moed en kracht geeft om verder te leven.
 
Als allen die zich werkelijk laten ontvlammen door de Vlam van Zijn Geest, Zijn vuur zouden uitdragen dat Hij in hen legt, zou men uiteindelijk de wereld zien ontvlammen in één liefdegloed.  De eenheid van de mensen, verenigd in EEN GOD.  
 
Iedere dag opnieuw stort Hij Zijn Geest uit.  Wat men laat uitvloeien naar anderen wordt onmiddellijk aangevuld.  Zoals er geschreven staat over het verhaal van Elia, de hoeveelheid meel van de weduwe minderde niet omdat zij alles wat zij bezat wou geven aan iemand die zij zelfs niet kende.  Zo ook worden de gaven van Zijn Geest overvloediger naarmate men deelt.  Het is niet de werking van de Heilige Geest die verflauwt maar de werking van de mens die meer op zichzelf leeft; die genoeg heeft aan zijn eigen miserie of gewoon 'ik heb geen tijd... morgen misschien' benut.  De gaven van De Heilige Geest worden nooit teruggenomen, maar sterven af als men ze niet gebruikt.
 
Hij schenkt Zijn gaven in zevenvoud.  Benut in Zijn behoud de sterkte van Zijn Geest, gestort in ‘t menselijk hart.  Benut de kracht van Zijn Kracht om harten te beroeren zodat Hij hen kan ontvlammen.

Gebed:
Geest Gods, Heilig mij en vuur Mij aan
sterk mij en leid mij
leg in mij de volheid van Uw Heilige Geest
wees liefde in mij en schenk mij vrede
bewerk mij en leer mij te streven naar één enkel doel Uw Heiligheid
oprecht te mogen beminnen te mogen zien en ervaren in ieder
medemens!
Amen.


Elia: zie 1 Koningen 17, 14-16

05.06.1995 Pinkstermaandag