Het was in mijn jongensjaren, dat wij in het centrum van Zaandam, waar ik opgroeide, dikwijls in de week een man zagen lopen, die om de tien meter even stilstond, zich als een militair omdraaide,  ook als er niemand achter hem liep, en dan zijn schreden weer voorwaarts zette. Dergelijke figuren hadden in onze  vroegere tijd altijd een scheldnaam. Laten we maar zeggen “malle Jan”.  

In de medische wereld  is er voor dat stilstaan i.v.m. klachten aan de benen een medische term. Men noemt het “ étalage benen”.   Mensen die zonder ze verder te benoemen, even “pas op de plaats” moeten maken.

Ook in onze samenleving, worden wij er van tijd tot tijd even aan herinnerd dat het nodig is om even ergens bij stil te staan.  Soms is iets minder erg,  maar vaak ook bij  een natuurramp,  of iets waarover we zelf geen beschikkingsrecht hebben, gaat het om veel ingrijpender nood. 

We zijn  inmiddels een paar dagen verder af van 17 juli 2014.   Een rampdag voor zeer velen.  Hoeveel families, ouders, broers en zussen moesten plotseling hun geliefden missen. Zo’n eerste dag kan het zelfs nauwelijks tot je verbeelding doordringen.  Dan sta je als volk ook even stil……De Ministerraad komt bijeen…… Er zijn zoveel vragen.

Het terugkomen van de doodskisten op vliegveld Eindhoven dat hebben we allemaal mee mogen maken.  Als je daarvoor de gelegenheid had via de TV  of langs de wegen in Nederland, of staande op de bruggen, om in één keer die hele stoet van veertig of meer  lijkauto’s op je te zien afkomen. Er was verdriet, woede, onbegrip, ongeloof, en tenslotte acceptatie. Het leven komt, het leven gaat…….Zij die leiding geven aan een land, aan een regering, staan voor grote opgaven. 

In Psalm 83 roept een man een gebed naar God toe.  “O God, zwijg niet, houdt U niet doof, wees niet stil o God!  Want zie, Uw vijanden tieren……..”.

Worden wij niet allemaal heen en weer geschud door de beelden die wij op ons netvlies ontvangen ?  We kunnen uren kijken naar sportprestaties – voetbal – wielersport – tennis –  waterpolo - wandeltochten……  Sommigen nemen er actief aan deel. Anderen staan er bij en kijken er naar.  

Een beetje ontspanning mag je toch wel hebben! zei iemand, en doelde op de berichten die ook binnen komen over de aanslagen, de christen-vervolgingen, de om zich heen grijpen  de “onbegrepen” ziekten in Afrika.  De verwoestingen, de onzinnige en onnodige raket aanvallen en de reacties daarop. Het gaat toch allemaal van kwaad naar erger. In wat voor wereld leven wij ?

Onze kleindochter van 15 jaar  was met een groep jongeren  een vakantieweek aan het houden, met de jeugdleiding van de kerk.  Vanaf de eerste klas werd al duidelijk dat zij bijzonder gevoelig was voor onrechtvaardige zaken. Als iemand in de klas in de knoei kwam, dan stapte zij naar de juf om er melding van te maken.  Wij begonnen al een “vakbondsvrouwtje in de dop” in haar te zien.  Ook nu was zij weer heel alert.

Haar ouders kregen een bericht door. Eén dag  na het vliegtuigongeval, waren zij  op een groot veld op de grens van Luxemburg en Duitsland  bezig met hun spelen.   Over deze velden heen loopt een heel hoge brug, een verkeersweg waarschijnlijk.  Het meisje van 15 jaar wordt getrokken door een beeld hoog boven op die brug.  Daar staat een vrouw. “Ze gaat springen!”  roept ze nog tegen haar drie vriendinnen.  Gelijktijdig springt die vrouw dan ook!   Niet lang daarna komen de ziekenauto’s, de politie. Getuigen-gesprekken. Slachtoffer hulp wordt aangeboden.  Degene die sprong  heeft een sprong  naar de dood gemaakt.  Dat houdt de gemoederen van deze jongeren wel bezig.

Je bent jong, je wilt leven. Maar je moet het leven ontdekken  in al zijn vormen. Het komt op je af…je kunt het omarmen, je kunt het afstoten.

“Zing vrolijk voor God, onze kracht!” begint Psalm 81.   Het brengt je op nieuwe ideeën,  en het doet je verlangen naar die kracht, die van Boven komt, zoals gezegd wordt in kerken en kringen.   Maar als je dan eenmaal in het krachtenveld van Gods aanwezigheid bent  gaan staan, dan geeft  het ook consequenties. “Gehoorzaam aan het woord dat Hij spreekt!”  staat er in Psalm 103.

Richtlijnen voor het leven moeten wij weer hebben, zeggen de ouderen.   En tegelijkertijd ervaren zij een wereld om zich heen vol van dynamiek, prestaties op allerlei gebied, uitvindingen, vooral gericht op snelheid. “Hebben jullie al glasvezel  ?”  “Het wordt bij ons in de wijk aan gelegd. Meer mogelijkheden! Meer snelheden !”  

Wij hebben er toch niet om gevraagd !  roept iemand nog wanhopig, maar het is niet af te wenden.

Je overdenkt het allemaal.  Op een rustig uur van de dag.  Even uitblazen….Even geen drukte aan je hoofd. Even stilstaan….

En je weet met nog meer zekerheid dat er één boek is, waarin alle verhalen van de mensen in samenkomen. 

Er worden kinderen geboren….er worden namen gegeven, vaak namen van betekenis, die houvast geven in het leven. Er worden oorlogen gevoerd, er wordt vrede gesloten. Er worden paleizen gebouwd, er worden steden afgebroken. Seizoenen bepalen de oogst en er worden landerijen bewerkt. Er is vreugde als er overvloed is, en er worden maatregelen genomen als er hongersnood dreigt. Er zijn natuurrampen, en er zijn mensen die een blik mogen werpen op een verre toekomst.  Er zijn helden in de strijd, en er zijn lafaards en weglopers en er zijn verraders.

Er is  één naam  die na eeuwen van menselijk bestaan op deze aardbol het geheim van de genade van God komt verklaren. Hij doet grote wonderen voor de ogen van de mensen. Ze lopen Hem achterna.  Ze noemen Zijn naam: Jezus van Nazareth.

Op en dag beklimt Hij een berg.  Hij houdt een rede.  Internationaal bekend geworden als de “berg-rede van Matteüs 5”

“Zalig zijn de eenvoudige van geest (d.w.z. gelukkig!) want van hun is het Koninkrijk der hemelen. Gelukkig zijn zij die treuren…  gelukkig zijn de zacht-moedigen…..gelukkig zijn de mensen die zoeken naar gerechtigheid, gelukkig zijn de mensen die barmhartigheid tonen, gelukkig zijn de mensen die rein zijn van hart, gelukkig zijn de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.   Gelukkig ben je als je vervolgd wordt terwijl je gerechtigheid nastreeft. Gelukkig ben je als je gesmaad wordt en vervolgd  en als de mensen liegen en kwaad over je spreken. Verheug  je hierin dat je loon groot is in de hemelen”.  -  O, als de mensheid deze “rede” eens uit het hoofd had geleerd en toegepast, dan zouden er geen wapenstilstanden nodig zijn,  en dan zou er geluk zijn onder de mensen, in plaats van droefheid. –

Maar ook deze Jezus, wiens geboorte wij met Kerst vieren, werd tenslotte  gedood aan een kruis.  De ergste marteldood die tijdens de Romeinse overheersing  werd uitgevoerd. Hij heeft gezegd: “Wie in Mij gelooft zal leven, óók al is hij gestorven!”.

En Hij vroeg aan vrienden: “Geloof je dat ?”     Een goede vriend, Lazarus, was overleden, en lag reeds 4 dagen in zijn graf. Maar zijn zuster zei dat ze in Jezus’ woord geloofde .   Hij riep in het graf: Lazarus, kom naar buiten !   En deze dode man stond op . Het wonder verspreidde zich door  het land.  Omdat een vrouw gezegd had “Ja Here, ik heb geloofd, dat Gij zijt de Christus,  de Zoon van God, die in de wereld komen zou.”   En Jezus bedankte  Zijn Vader.  Hij zei:  “Ik dank U, dat Gij mij  verhoord hebt, opdat zij (de mensen) geloven dat Gij mij gezonden hebt”.

Toen Jezus zelf gestorven was, nadat Hij gezegd had: “Vader, in Uw handen beveel Ik mijn geest”, stond Hij na drie dagen op uit  het graf.  Hij verscheen aan Zijn discipelen (volgelingen), en aan duizenden anderen.   En Hij deed een belofte dat Zijn Geest als Trooster en Leidsman zou komen, niet lang nadat Hij naar de hemel was gegaan.

En dat staat allemaal in een Boek!  Het is “Hét boek voor de samenleving!”   

Als de mensen daar eens bij stil zouden staan, wat een verademing zou dat geven !

Als kind leerde ik het versje:  In de B – IJ – B – E – L,   (bee, ij, bee, ee – el ) , mijn trouwe metgezel, vind ik alles wat ik nodig heb,  in de B – IJ – B – E – L. !   

Goede raad:  ga op vakantie !   Neem een bijbel mee, en als je kinderen hebt, ook een kinderbijbel.  En neem je voor  om er elke dag tenminste  één uur in te lezen.  Het is spannend en ontspannend.

En als je terugkeert naar je dagelijkse beslommeringen, zullen de mensen zeggen: “Waar ben jij in vredesnaam geweest ?”

Het kon wel eens je mooiste vakantie geworden zijn !

 .....……………………………………………………………………………………