Als wij onze zonden aan onze Vader opbiechten en vergeving vragen, dan mogen wij zeker weten die vergeving ook te hebben gekregen. Toen Gods Zoon aan het Kruis stierf, droeg hij onze schuld weg. De straf die bedoeld was voor ons, was niet de kruisiging op zich, maar het verlaten zijn van God, de ultieme dood. Wat dat bewerkt is vreselijk, zelfs Jezus schreeuwde het uit. Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten. Toch had God het zo beschikt (Psalm 22) en wij danken onze vrijheid aan Hem. De weg naar God lag weer open, het voorhang waarachter slechts een keer per jaar de Hogepriester mocht komen op Grote Verzoendag, scheurde doormidden en de weg naar God lag en ligt voor alle mensen weer open. De relatie die er was in de Hof van Eden was terug, wij mogen weer wandelen met God.

Maar God is toch alwetend, zegt u misschien, Hij weet toch welke fouten ik maak, moet ik ze dan opbiechten. Ja, Hij weet het al voordat wij Hem het vertellen, maar wij moeten het Hem vertellen, omdat wij er anders zelf aan voorbij gaan en geen besef hebben dat wij zouden moeten veranderen. Als ik God vertel wat ik heb fout gedaan, dan besef ik die fout veel indringender dan wanneer ik dat niet doe omdat Hij het toch wel weet.
Dat is ook een groeiproces. Door te beseffen waar wij nog falen, kunnen wij met Zijn hulp verbeteren. Hopelijk maken we dan dezelfde fout niet nog een keer.

Laat ik u een voorbeeld geven:

Ik heb, geconfronteerd met een minder leuke kant van mijzelf. de fout genegeerd in plaats van spijt te betuigen. Dat veroorzaakt dat ik op dezelfde weg zal verdergaan, misschien wel erger. Ik besef dan niet echt dat ik verkeerd bezig ben en mensen en mezelf benadeel. Ik haal mijn schouders erover op en denk misschien “jammer dan” of ik sta er wellicht helemaal niet bij stil.
Als ik mijn fout wel onder ogen zie, dan zal ik beseffen dat ik het verkeerd heb gedaan, niet alleen in mijn eigen ogen of die van de ander, maar ook in de ogen van God. Ik zal dan ook beseffen dat ik God heb teleurgesteld en omdat ik van onze Heer houd, wil ik dat niet. Dus ik belijd mijn zonde, vraag vergeving en bid om hulp en leiding om mezelf te veranderen naar Zijn wil.

Er is moed voor nodig om zonden hardop uit te spreken, er is ook moed voor nodig om vergeving te vragen, niet even tussendoor met een vlot uitgesproken “sorry”, maar voor de specifieke zonde, die wellicht al voor de zoveelste keer werd begaan. Moed, omdat wij geconfronteerd met onszelf beseffen dat wij lang niet zo geweldig zijn als we soms denken. Maar het is de enige weg om de lucht tussen God en onszelf te klaren en weer zonder schaamte tot Hem te kunnen gaan in Liefde en vertrouwen.

Belijd uw zonden, vraag vergeving, weet dat u die ook hebt gekregen, al zou het voor de zoveelste keer zijn. Onze Vader is een liefhebbende, barmhartige en vergevingsgezinde Vader die Zijn Zoon gaf voor onze vrijheid.

Neem Zijn vergeving en vrijheid aan  …. Belijd uw zonden, dat lucht op !