Geloven vandaag- Samen de richting bepalen

Wat had je voor doel voor ogen toen je naar deze wereld kwam, wat wilde je leren?

Wilde je onvoorwaardelijk liefhebben leren of je angst en twijfel overwinnen. Allemaal processen die kunnen zorgen voor groeien aan je zelf, je ziel. Jij mag het zeggen, vertelt God tegen mij. Er is een plan voor jouw leven maar jij bepaald of je er nu aan werken wilt of niet.

Niets moet , je mag zelf je keuze maken, het plan blijft bestaan, dat wel. Ooit kom je zover dat je je doel zult bereiken waarvoor je hier op aarde bent gekomen. Tijd bestaat niet in Gods ogen, dat hebben wij mensen bedacht. Het idee dat God behoeftes heeft die vervult moeten worden is onzin, vertelt Hij mij. Het maakt Hem niet uit, jij bepaalt je eigen weg, Hij is daar wel altijd bij, al ervaar je dat niet altijd.

En als je dan kiest om de weg van het plan voor jouw leven te volgen , hoef je Hem alleen maar te vragen of Hij je daarbij helpen wil. De kracht van de positieve gedachte is Enorm.

Probeer dat maar eens toe te passen in je leven.

Denk maar even aan de woorden waar de bijbel mee begint, en God zei, er zij licht en het was er. Door deze woorden uit te spreken ontstond het Licht! Het Johannes evangelie vertelt het ook n.l. In den beginnen was het woord, en het woord was God. De diepere betekenis en de kracht van het woord worden hier beschreven. God heeft me dit vertelt en vanaf het moment dat ik dat weet probeer ik het zelf ook toe te passen. Elk woord wat wordt uitgesproken zorgt voor een reactie in het universum , positief of negatief, dat moet je goed in de gaten houden. Kijk maar eens goed naar de wereld van nu en merk op wat mensen zeggen en wat voor gevolgen dat heeft. Leer daar maar eens anders naar te kijken en pas het dan vervolgens toe in je eigen leven. En als je dat in de gaten krijgt ga je met heel andere ogen en oren kijken naar alles wat er om je heen gebeurt. Wie oren heeft om te horen die horen!! En je kunt ziende toch blind zijn, ik bedoel maar de bijbel vertelt het ons allemaal !

Tineke Ebing
16 februrari 2004
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn