Stel je eens een vader voor met drie kinderen.
De vader geeft zijn kinderen enkele veiligheidsinstructies:
speel niet met vuur, drink geen vergif en blijf aan deze kant van de straat.
De volgende dag komen z'n kinderen 's avonds thuis.
Ze zien er verschrikkelijk uit. De een is half opgevreten door een hond:
hij is aan de overkant van de straat geweest.
Zijn zusje is pikzwart en staat vol blaren:
ze heeft een vuurtje gestookt achterin de tuin van een buurmeisje.
Nummer drie slaat groen en geel uit en gilt van de buikpijn:
hij heeft gedronken uit die oranje fles in de garage
waar in grote letters VERGIF op staat.

Als deze drie kinderen hun vader zouden verwijten,
zou dat terecht zijn?

"Papa, waarom staat u toe dat ik me zo verbrand heb?"
"Pa, het is uw schuld dat ik vergiftigd ben!"
"Vader, u moest die hond van de buren allang doodgeschoten hebben"
Is dat fair?

Wel, net zo min is het fair als wij uitroepen:
God, waarom sta je al die ellende toe?
God heeft de mensheid instructies gegeven:
heb God lief boven alles en bemin anderen zoals je van jezelf houdt.
Het is alleen maar omdat we dat niet doen, dat er zoveel misloopt