We zagen het met eigen ogen.

In het centrum van het kerkdorpje waar ik woon ligt een grasveld met een aantal bomen. Vanuit de vensters aan de voorzijde van mijn appartement kan ik een deel ervan zien. Enige tijd voor de kerstdagen opende ik een jaloezie en zag enkele mannen in de weer met houten planken. Toen ik die jaloezie ’s avonds sloot, straalde een grote, dúbbele staartster me in het donker tegemoet.

Daags erna, op weg voor inkopen in de nabijgelegen supermarkt, zag ik een aantal kerstboompjes staan bij een bouwsel dat van zijwanden, een achterwand en overkapping was voorzien. Daarin en ervóór levensgrote beelden: Maria en Jozef, hun pasgeboren kindje, enkele herders en schapen.

Die beeldengroep stond eerst nog, bijna zwart geworden, overwoekerd door klimop, alleen als je heel goed keek zichtbaar, in de tuin van de inmiddels gesloten dorpskerk. De beelden waren rijp voor de sloop geacht door deze combinatie van factoren: al bijeen symbolen van vergane glorie. In plaats van het kerstkind deed de kerstman zijn intrede, waardoor kerstmis in de loop der tijd een commercieel feest werd. Jezus is veelal niet meer het middelpunt bij het samenkomen en samenzijn tijdens de kerstdagen.

Na het nieuws van zes uur ’s avonds op NPO1 volgt, tot 1Vandaag begint, een reclameblok. In die tijd kijk ik vaak even naar NPO2. Tot mijn verrassing verscheen vrijdag voor kerst via RegioNED het mij bekende houten hutje op het scherm! Twee heren toonden de erbarmelijke staat waarin ze de beeldengroep, vol scheuren en verminkingen, aangetroffen hadden tijdens de voorbereiding op afvoer naar de vuilnisbelt. Ze vertelden over hun besluit en inspanningen om deze, schoongemaakt en hersteld, nieuw leven in te blazen.

Blij dacht ik aan de adem van de Heilige Geest die Gods Zoon deed neerdalen in Maria’s schoot, aan Gods adem ook die de mens het levenslicht doet aanschouwen. God wil Zijn kerstgeschenk, adem, lucht, licht, reiniging en herstel, steeds opnieuw in harten van mensen geboren laten worden.

Mensen die rond de feestdagen in 2022-’23 het dorpscentrum aandeden, konden de verstilde figuren die getuigen van de Blijde Boodschap niet over het hoofd zien. Ze werden zodoende geattendeerd op Jezus' geboorte. Door de televisie-uitzending was dat ook het geval voor talloze mensen die via de buis dagelijks overwegend met nare onderwerpen worden geconfronteerd. Velen zagen de oorsprong van kerst vieren met eigen ogen!

De kerstboompjes hingen vol kaartjes met wensen. De uitzending eindigde met tonen van één tekst:
“Dat alle mensen vriendelijk tegen elkaar zullen zijn.” Dát is kerst, ieder jaar en het héle jaar door!

Job 19:25-27 en lied: “Ik zal Hem zien met eigen ogen.”  | Lucas 19: 38-40: “De (straat)stenen roepen het uit.”