Dankoffers brengen in  Coronatijd.

Maanden worden we al gevraagd om  voorzichtig om te gaan met elkaar, afstand nemen en ruimte maken voor die ander in alle opzichten. Geen familie bezoek in het begin.Ik kreeg een Moederdag ontbijtje op de stoep gezet, super lief maar toch, wat was ik dankbaar voor dat gebaar. Stonden ze daar met z’n allen op veilige afstand te kijken naar mij. Hoe bizar was dat eigenlijk allemaal.

Nu maanden later lees ik in mijn dagboekje dat er dankbaarheid moet zijn in mijn hart. En dat dankbaarheid voor zegeningen in mijn leven zal zorgen.

En dat ik als ik op de goede manier leer te kijken zal ontdekken dat ik steeds meer van die overvloedige rijkdom kan Zien.

Woorden om eens goed over na te denken. En hoewel ik al heel wat tranen heb gelaten om het verdriet van mijn kleindochter maar ook van mij zelf, moet ik Ook vaststellen dat er door deze periode ook tijd voor bezinning is gekomen over hoe we allemaal omgaan met  elkaar en de wereld om ons heen.

Steeds bewuster worden we van Alles wat er nog wel kan. En hoe de regering z’n best doet om alles in goede banen te leiden, een ongekende periode voor iedereen. Dat is in veel landen om ons heen een heel ander verhaal. Dankbaar dat we in een land wonen waar de zorg goed geregeld is om nog maar iets te noemen.

Toch nog een fijne wandeling kunnen maken  en zelf boodschappen kunnen doen, met een mondkapje dat dan weer wel uiteindelijk. Gelukkig nog gezond, daar doe ik ook wel mijn best voor. En een heerlijk warm huis, een God die naar mij omziet en mij beter kent dan wie dan ook. Waar ik steeds opnieuw weer bij terecht kan als ik het weer eens moeilijk heb. Hij kent mij beter dan wie dan ook! En dat is een fijne geruststelling ,en als ik 's avonds weer eens niet slapen kan vertel ik hem maar weer wat ik niet loslaten kan. Maar dan komt er toch altijd weer dat stemmetje in mij, Meisje laat het maar allemaal los, geef het maar aan mij, vertrouw mij, Ik God, zorg immers voor jou en al je dierbaren.

Zelfs je haren op je hoofd zijn geteld. Wees dus niet bang , jij bent mijn Kind en heel belangrijk voor mij. Lukas 12-7.

Tel je zegeningen Een voor Een, tel ze Allen en Vergeet er Geen!

Dankbaar ben ik dat ik in het klein weer iets mag doen voor een ander en dat ik God mag kennen , daar kan ik de komende tijd wel weer verder mee. Goede adventstijd allemaal Tineke Ebing