Waarschijnlijk hebt u, net als ik, de beelden uit Aleppo gezien. Ik hield het niet droog en u denk ik ook niet. Wat vreselijk, wat een lijden, wat een verdriet. En als wij er al om huilen, dan huilt onze Vader nog meer, ja u leest het goed, een huilende God. Wat maakt de mens er een zootje van en dan beleven we ook nog de ene na de andere aardbeving, met of zonder tsunami waarschuwing. Dat is het wereldgebeuren, een donker scenario waarin niemand de weg weet zo lijkt het. Daarnaast is er dan ook nog ons eigen gebeuren, ik weet niet hoe het u vergaat maar de ziektes (meestal kanker) vliegen mij hier om de oren, inclusief mijn eigen worsteling met deze aandoening. En dan, dan wordt het Kerst, Kerst in donkere tijden, universeel en/of privé.

Was het zoveel anders toen onze Heer werd geboren? Ook toen kreunde de aarde onder overheersing, onder wreedheid, ook toen waren het donkere tijden. Toch kwam onze Heer naar ons toe, niet om te verlossen van die overheersing maar om de mens te verlossen van zichzelf. Te verlossen van de eigen neiging tot het kwade, van de eigen hoogmoed en te beseffen dat redding ligt in die kleine baby die uitgroeit tot Heiland. Die kwam om Zijn leven te geven als losprijs voor een ieder die Hem wil aannemen als Heer en Hem wil liefhebben. Hij heeft de mens Zijn vrede gegeven, een vrede die verzoent met de Vader en eeuwige toekomst biedt (Joh. 3:16). In Hem werd de mens een waar kind van God en dat geldt ook voor u en mij.

Ja, beste lezer, de tijden zijn verre van rustig en dat is waarschijnlijk de “understatement” van het jaar. Toch leeft Kerst omdat Hij leeft, toch hebben wij een lichte toekomst omdat Hij ons licht is, toch mogen wij zingen omdat wij Hem liefhebben, omdat Hij óns liefheeft. Ik bid dat wij ons deze Kerst niet laten afnemen door alle ellende die wij zien, horen en doorleven. Dat wij nog steeds voldoen aan de opdracht ((Mtt.22) om God lief te hebben en onze naasten als onszelf. Ik bid dat wij niet cynisch worden en er met de pet naar gooien omdat liefde niet lijkt te werken. Zelfs als het een druppel is op een gloeiende plaat dan is die druppel de moeite waard, voor onszelf, voor de ander en niet op de laatste plaats voor Jezus.

Vier een zalig Kerstfeest, vouw uw handen, bid en zing vanuit uw hart, misschien met tranen in uw ogen, maar toch, laat Hem niet in de kou staan. Ik hoor mensen zeggen ik stuur geen kerstkaarten meer, het is me te veel moeite en ik krijg er toch niets voor terug.
Als ú dat zegt, doe het dan wel, u hebt nog een week dus het kan nog. Verspreid Zijn licht om u heen, óók als u er geen krijgt, u doet het immers voor Hem, voor onze Verlosser.
Hoe hard mensen ook roepen dat het voor hen allemaal niet hoeft, dat zou kunnen voortkomen uit, terechte of onterechte, teleurstelling, teleurstelling in het leven dat een weerbarstig leven is, een leven dat ons kan beschadigen en pijnigen, toch is een kaartje met Kerst of anderszins een uiting van aandacht en liefde dat ieder mens soms nodig heeft.

Kerst is geen feest voor jezelf alleen, het is feest dat gedeeld wil worden op de eerste plaats met Hem die onze Heer, onze Vader, is en met onze naasten. Laten wij deze Kerst, in deze tijd, eens boven onszelf uitstijgen en het maken tot een feest van delen, van geven. U weet zelf het beste hoe u hieraan invulling kunt geven. Dat hoeven geen grote dingen te zijn, het zijn zoals het liedje zegt “de kleine dingen die het doen” en dat kan beginnen met een kaartje.

Ik wens u allen een zalig Kerstfeest rondom Zijn kribbe en in Zijn Geest.