Kerstmis in het verpleeghuis

Ook hier is er een sfeer van verwachting, misschien anders dan thuis maar toch, er wordt ook hier uitgekeken naar de kerstviering met elkaar. Zo goed en zo kwaad als dat maar gaan kan natuurlijk. De sfeer is in ieder geval aanwezig in de mooie versieringen die er overal te zien zijn. En er klinkt in de gang  zachte rustige muziek.

Alles om de mensen die toch al verward zijn,  even het gevoel te geven van vroeger tijden. Want dat is altijd toch weer opmerkelijk , het verleden blijft het langste hangen, dat hoor en zie je hier ook steeds terug. Bij de een meer dan bij de ander, niets is hetzelfde. Elk mens heeft zijn eigen unieke ervaringen gehad in zijn leven en dat resoneert soms toch weer even  in hun hart. En natuurlijk is het ook zo ieder mens zit op zijn eigen niveau van vergeten .

Toch gaan we er iets moois van maken vandaag, dat is in ieder geval het streven. De mensen worden uit bed gehaald en in de rolstoel gezet, mooi aangekleed voor zover mogelijk , en in een pyjama mag ook, alles kan als ze er maar even bij zijn , en er van kunnen genieten. Dat is de insteek van vandaag.

Een lekker kopje koffie, warme chocomel of thee met een heerlijk stukje taart mag natuurlijk niet ontbreken. Wat is het geweldig dat er veel vrijwilligers zijn vandaag, dan kunnen we iedereen de nodige aandacht geven en dat is zo fijn om te doen. Zonder die mensen zouden we dit toch echt niet zo kunnen doen. Dus heerlijk zo samen je best doen om er voor de mensen iets van te maken, ik hou er zo van. Even een kleine glimlach, of een knuffeltje , een arm om ze heen. Het zijn de kleine dingen die het doen dat is zeker.

Iedereen wordt hartelijk welkom geheten , en er is een kinderkoor aanwezig die voor een gezellige sfeer zorgen. Er wordt gezwaaid naar de mensen en dan starten ze met het zingen van Een  van de bekendste kerstliederen , het  Stille nacht Heilige nacht , Davids Zoon Lang Verwacht. En spontaan beginnen een paar bewoners mee te zingen, heel ontroerend is dat. Muziek opent toch echt de harten van mensen geweldig fijn om te merken. En de mensen die ooit op een koor hebben gezeten haal je er dan toch ook nog weer even uit. Die prachtige mannenstem klinkt nog heel erg mooi. Maar ook die zachte ingetogen vrouwenstem , een beetje bibberend is minstens zo ontroerend  om te horen en te zien. Die pure kinderstemmen raken ons ook allemaal aan, niet alleen de bewoners maar ook ons als verzorgers. Fijn dat dit zo even kan, mevrouw is van al dat moois in slaap gevallen, ach zo lief ziet dat er uit. In slaap gezongen worden door oude herinneringen maakt me stil van binnen. Misschien wel haar laatste kerst denk ik dan ook nog. We gaan het zien, het maakt niet uit, alles wat telt was even dit moment van samen zijn, in gebrokenheid toch delen met elkaar.

Dankbaar dat we dit samen konden doen, wordt er nog genoten van een advocaatje met slagroom. Mevrouw wordt lekker in bed gelegd , en ieder gaat weer zijn eigen gangetje. Op weg naar het Licht mag ik hopen voor ieder mens die zich ontluistert voelt in deze dagen, bidden we tot onze lieve Heer .Geef Vrede Heer, geef Vrede, vooral in ieders hart, en zeker ook voor alle familieleden die hiermee te maken hebben en het moeilijk hebben met deze situatie. Dat we allemaal maar iets van dat Licht en die Liefde mogen ervaren in de komende dagen is mijn wens voor iedereen die dit leest. Hartelijke groet van Tineke Ebing.