Zittend op mijn elektrische fiets genieten wij van de mooie omgeving van Hattem
als opeens een raar bromgeluid mijn rust verstoord , dacht ik nou precies op dat moment
Ik moet de batterij van de fiets eens even laten controleren voordat wij naar Noorwegen gaan.
Heel aparte ervaring dat dit zo samenvalt. Nou ja denk ik wat is dit nu, batterij kapot?
Afstappen roept mijn man, ik doe gelijk wat hij zegt en denk terug aan het moment waarop
dit een aantal jaren geleden gebeurde. Toen moest ik nog terug naar huis fietsen zo’n dertien
kilometer en dat was echt niet fijn, er zit een magnetisch veld in de fiets en dat maakt het
trappen loodzwaar. Maar goed, we zetten de fiets even helemaal uit en doen hem weer aan,
geluid is verdwenen maar de batterij geeft opeens aan dat er nog maar 16 % in zit, en dat is
te weinig voor 10 km. Nou daar zitten we dan midden in het bos, maar we fietsen een klein
stukje verder en komen Camping Molencaten tegen ,daar ben ik heel erg blij mee, misschien
hebben ze een oplaadpunt voor elektrische fietsen, ach help we hebben geen batterij-oplader
mee genomen want hij was immers goed opgeladen en dan heb je hem nooit nodig. Dus wel,
balen intussen. Mijn man zegt dan moeten we de camping maar op gaan en zien of we iemand
kunnen vinden met dezelfde fiets en oplader. We zien een kastje van de ANWB , maar jammer
op slot en lopen naar de receptie.
Voor de receptie zit een vrouw, oma zo te zien, met drie kleinkinderen die daar lekker aan het
spelen zijn. Ik begin gelijk tegen haar aan te kletsen van pech en zo, en ze vraagt wat voor fiets heb je?
Een sparta nou die heb ik ook, loop maar even naar mijn man toe , het pad af en dan naar links.
Yes ,denk ik toch iets ervaren van die Heilige Geest die ik wilde ontmoeten deze dagen, dit keer
in de vorm van een lieve vrouw die ons ook nog even een lekker stuk chocola met nootjes en een
kopje thee aanbiedt, zo lief vind ik dat. Het komt in orde dat weet ik nu wel zeker.
Haar man is niet eens verbaasd en is snel bereidt om ons even te helpen. Als we bovendien even
aan de praat raken komen ze ook nog uit de omgeving waar we wonen, de auto komt uit Nijkerk
notabenen onze woonplaats. Toeval bestaat niet, dat is wat ik geloof. Er werd weer heel wat aangestuurd
van boven, dat is zoals ik het heb ervaren deze week. Dankbaar fietsen we verder en komen weer
terecht bij ons mooie camperplekje aan de haven van Hattem, wat een mooie omgeving, gaan we
zeker nog eens een keer overdoen.
