Zouden de soldaten die toen al die kruisigingen moesten voltrekken daar iets aan overgehouden hebben, iets wat wij tegenwoordig ptss noemen? Het waren toch over het algemeen jonge mensen die gewoon hun dienstplicht vervulden, ik kan mij niet voorstellen dat ze hadden gevraagd om ingedeeld te worden bij een doodseskader. Natuurlijk zijn er geweest die genoten van de macht die ze op dat moment hadden over mensen maar “jan soldaat” is niet per definitie een beul. Kunt u zich voorstellen wat het betekent om mensen aan een kruis te slaan? Ik zag laatst een programma op tv over ter dood veroordeelden in Amerika, de directeur van deze gevangenis kwam aan het woord en hij zei geen moeite te hebben met de executies, het was nu eenmaal zo bepaald door het gerecht. Zouden de soldaten die kruisigden dat ook zo hebben gevoeld of werden ze misschien zo afgestompt door al die wreedheid dat ze geen gevoel meer hadden en, zoals bij Jezus, zaten te dobbelen onder het kruis? Wordt een mens, te vaak geconfronteerd met wrede macht, gevoelloos en als het ware een soort machine, vervaagt dan het eigen normbesef en wordt macht over een ander tot een macaber spel. Ziet zo iemand die mens niet meer als naaste maar als een “ding” waarmee men zich naar believen kan vermaken?

Ik weet van mijzelf dat ik er gillend gek van zou zijn geworden. Ik zou het ook helemaal niet kunnen, iemand aan een hout nagelen. Wat een wereld, maar is de wereld nu zo veel anders? Nee, wij kruisigen niemand meer maar wreedheid is niet verdwenen, wat mensen mensen aan kunnen doen is soms barbaars. Elke keer als wij kijken naar een crucifix en onze Heer zien hangen, doet het ons nog iets of hebben we het zo vaak gezien dat we er aan voorbij gaan? Zien we die doornenkroon nog wel echt en die spijkers … beseffen we ten diepste wat Jezus hier voor ons overhad of overschaduwt al het leed dat dagelijks over ons uitgegoten wordt via de media ook het gebeuren van Goede Vrijdag? Worden ook wij afgestompt?

Als u zich voorstelt dat uw kind daar hangt, onschuldig en u kunt er niets tegen doen, komt het dan wèl binnen? Dan kunt u zich wellicht voorstellen hoe God zich voelde, dat, hoewel Jezus hiervoor kwam en het de wil van de Vader was, het iets vreselijks moet zijn om je kind zo te zien lijden. Iedere ouder en weldenkend mens die een kind ziet lijden voelt pijn, het maakt niet uit hoe oud dat kind is, het blijft je kind, Simeon had gelijk toen hij zei dat een “zwaard” door Maria heen zou gaan (Luc. 2:35), toch was zij daar bij haar Zoon, het moet voor haar vreselijk zijn geweest. De Vader deed het zelfs zo veel pijn dat het licht uitging, alle hemellichamen, Gods schepping, gingen uit. De wereld verzonk in duisternis, drie uren lang.

Als het daarbij was gebleven dan was het feest van Pasen nooit gevierd, dan konden wij alle moraal in de prullenbak gooien want dan maakte het allemaal niet meer uit (I Kor. 15:32b). Dan hadden wij geen hoop, geen toekomst, dan had de dood het laatste woord. Godzijdank, het werd wel Pasen, na drie dagen ging het graf open en stond Jezus op uit de dood die Hem niet aankon. Satan was heer over de dood (Hebr. 2:14-15)) en hij had verloren, hij was en is onttroond. Als wij Jezus aannemen als Heer en Verlosser dan heeft dood ook geen macht meer over ons, dan staan ook wij op en leven eeuwig bij Hem in vreugde en liefde.

Ik ken uw levensweg niet, weet niet hoe zwaar het u valt maar ik weet wel dat de dood niet het laatste woord heeft, ook voor u niet. Geloof in Hem en wat Hij voor ons deed en u zult leven ook al bent u (hier) gestorven (Joh. 11:25-26)).

Vertrouw op Onze Abba, op onze Heer, en vier een zalig Paasfeest (Joh. 3:16) !