De stem van je kinderen of van je ouders herken je altijd. Zelfs in je gedachten kan je de stem van iemand herinneren. Zou je ook een stem kunnen herkennen die je nog niet eerder gehoord hebt?
Misschien een vreemde gedachte?
Toen Jezus leefde was Hij te zien, aan te raken en te horen. Was Zijn handdruk warm? Was Hij altijd serieus of glimlachte Hij ook wel eens als Hij de Schriftgeleerden de les las? Als je naar afbeeldingen van Jezus op schilderijen kijkt, zelfs in de armen van Maria als baby, wordt altijd Zijn lijden benadrukt. Ik denk dat niets menselijks Hem vreemd was. Hoe zou Zijn stem geweest zijn, als Hij Zijn woorden over God, Zijn vader, de bron van ons bestaan uitsprak en onze verantwoordelijkheid voor onze naasten benadrukte?
Zijn woorden werden waarschijnlijk niet direct opgeschreven, dat vond veel later plaats. Hoe verschillend waren Zijn woorden van wat mensen eerder gehoord hadden. Hoe sterk was de kracht van Zijn woorden. Hoe fascinerend was de inhoud van Zijn woorden.
Enerzijds sprak Jezus direct begrijpbare woorden over de noodzaak tot vergeven om de spiraal van haat en geweld tussen mensen te doorbreken. Haat die gedijt bij afwezigheid van liefde; geweld dat ontstaat bij gebrek aan mededogen. Hij maakte duidelijk dat het goede – de liefde – altijd overwint, ook al wordt het goede tijdelijk onderdrukt door het kwade. Hij gaf ons daarmee blijvende hoop en vertrouwen.
Anderzijds sprak Jezus de prachtige poëtische, maar moeilijk te begrijpen woorden ‘Eer Abraham was, ben Ik’. Heel fundamentele woorden die destijds maar door weinigen werden herkend. Het zijn woorden die niet letterlijk bedoeld zijn. Het gaat niet om de mens Jezus, het gaat om Zijn hoedanigheid, om de Geest die Hem omringt. Deze woorden slaan op het goddelijke, op de essentie van het bestaan, op de liefde die er altijd was en zal zijn zolang de schepping er is. Alleen als je wilt luisteren met je innerlijk gevoel zijn ze te begrijpen.
Dat was toen niet het geval. ‘Zij namen dan stenen op om naar Hem te werpen: maar Jezus verborg Zich en verliet de tempel’ (Johannes 8:57).
De woorden van Jezus zijn niet tijdgebonden, ze zijn niet plaatsgebonden, ze zijn niet cultuur of volk gebonden, maar ze zijn mensgebonden. Ze zijn voor ons persoonlijk.
Ze zijn beschikbaar. Door het luisteren naar Zijn woorden kan je gevoel iets opvangen van onze goddelijke oorsprong en het besef van eeuwigheid.
Als Jezus vertelt over waarachtigheid, is het net een klank, een geestelijke stem die je herkent ook al heb je hem nooit eerder gehoord.
Een stem die vertrouwd klinkt, vertrouwd in de zuiverheid van je innerlijk gevoel.
Een stem die je herkent,
omdat je een kind van de schepping bent,
een kind van goddelijke oorsprong,
een kind van God.
