Prijs ik in de titel van deze overdenking het lijden aan? Nee, ik wens niemand lijden toe, maar ik weet ook dat niemand er aan ontkomt, u niet en ik ook niet.
Hoeveel pijn het ook kan doen, toch komt er een moment dat wij door ons eigen lijden een troost kunnen zijn voor anderen.
Alles wat een mens meemaakt in dit leven kan God ten goede aanwenden voor onze naasten en daardoor ook voor onszelf (Rom. 8:28). Hoeveel opvang is er al niet gesticht door mensen die zelf een traumatische ervaring hadden: blijf van mijn lijf huizen, gesprekskringen voor mensen met een bedreigende ziekte, de AA, etc.
Bijna altijd werd deze opvang begonnen door hen die zelf de pijn en het verdriet hadden ervaren en van daaruit iets wilde betekenen voor een ander, daarmee de eigen pijn omzettende in hulp, begrip en troost.

Als wij zelf troost zoeken bij mensen, dan gaan we toch ook naar iemand waarvan wij begrip verwachten omdat het leven hem of haar ook heeft geraakt.
Troost bieden aan anderen, daar waar wij zelf ook vertroosting van onze Heer kregen is ook een bijbels principe, in II Kor. 1:3-6 staat: ...de God aller vertroosting die ons troost in al onze druk, zodat wij hen, die in allerlei druk zijn, troosten kunnen met de troost, waarmede wijzelf door God vertroost worden...

Vertroost worden door onze Heer is weggelegd voor iedere oprechte Christen, ook al zien we dat misschien pas achteraf. Er komt een moment waarop wij beseffen dat Jezus ons troost en moed geeft om dit leven, met Zijn hulp, onder ogen te zien, vertrouwende dat onze echte toekomst zonder pijn en verdriet, ligt over de grens van dit leven, bij Hem.
Met de troost die Hij ons geeft kunnen wij anderen vertroosten, met datgene wat ons is overkomen kunnen wij een steun zijn voor anderen in problemen. Niemand van ons leeft immers alleen voor zichzelf, wij delen onszelf met onze naasten zoals Hij Zichzelf deelt met ons en via ons met anderen.

Misschien vindt u het moeilijk om anderen te troosten, omdat het uw eigen pijn weer naar boven haalt, toch is het veel waardevoller om troost te bieden dan om in onze pijn te blijven steken of er bang voor te zijn.

Jezus troost ons, dat kan Hij, want Hij weet wat lijden is. Laten wij dan, met Zijn hulp, troost bieden aan onze naasten die daar behoefte aan hebben.
Dat is soms niet makkelijk, dat lijkt soms zelfs op werk, maar het is een werk naar Gods hart.