Als Christen keer je andere wang toe als je wordt geslagen. Als Christen moet je iedereen altijd vergeven, ook als dat niet wordt gevraagd. Als Christen moet je bidden voor je vijanden, voor hen die je vervolgen.

Ik ben Christen in hart en nieren. Maar kan ik dit bovenstaande waar maken? Misschien als het om iets kleins en onbeduidends gaat wel, maar als je vals bent beschuldigd, als je wordt gehaat zonder reden, als je wordt belogen, bedrogen of geschonden, kan ik het dan ook?

Vraagt God hier niet te veel van ons? In het gebed van onze Heer staat toch duidelijk de bede om vergeving, “vergeef ons onze schulden”, gevolgd door “zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven”. Ik kan er voor kiezen om te vergeven zoals Jezus dat deed in de wetenschap dat “ze niet weten wat ze doen” c.q. aanrichten. Dat ze niet weten hoeveel pijn mensen elkaar kunnen doen. Maar is dat altijd het geval? Beseft men nooit wat men doet …?

Toch ging Christus daar vanuit. Hij keek vanaf het Kruis naar de zich verkneukelende meute en zei “Vader vergeef hen want ze weten niet wat ze doen”.

Als u nu denkt dat ik een pasklaar antwoord heb, dan moet ik u teleurstellen, ik heb het niet. Misschien kom ik het dichtste bij als ik zeg dat een Christen een ieder zou moeten vergeven die daarom vraagt. Dat een Christen niemand mag haten, wat diegene ook gedaan heeft. Dat een Christen het oordeel aan God moet overlaten, omdat alleen God het hart aanziet en werkelijk weet of iemand niet heeft geweten wat hij/zij deed. Dat iemand misschien zo handelde omdat Christus niet de leidsman in dat leven was. Dat iemand zelf zo gekleineerd of afgewezen kan zijn geweest, dat een ander, wie dan ook, hiervoor moet boeten. Dat iemand misschien handelt onder invloed van drank, drugs of een psychische aandoening.

Wel weet ik dat God straks op de eerste plaats zal vragen naar ons eigen leven, naar onze eigen motieven. Hebben wij zelf voldoende rekening gehouden met anderen, hebben wij de boze woorden die ons op de lippen lagen ingeslikt, omwille van Zijn Liefde. Hebben wij Zijn Licht verspreid, hebben wij Zijn gaven benut?

Als wij ons daarmee bezig houden, dan hebben we onze handen vol aan onszelf en kunnen wij het oordeel met een gerust geweten overlaten aan onze God. Dat heet “loslaten”. De pijn en het verdriet mag u bij Hem brengen, Hij zal u helpen te leven naar Zijn wil (met vallen en opstaan). Hij zal u helpen loslaten en het oordeel aan Hem over te laten.