Ik weet niet hoe jong u bent maar er komt een dag dat u, net als ik, in de spiegel kijkt en beseft dat er meer verleden dan toekomst is. Dat we, zoals de Engelsen zeggen, “over the hill” zijn. En dat begint denk ik al zo rond de 50 jaar. Als we geluk hebben dan kijken we terug op een goed leven maar dat kan ook anders zijn. Velen van ons kijken in een gebroken spiegel terwijl de lijnen in onze gezichten het geleide leven weerspiegelen. Aan sommige mensen kun je aan de buitenkant zien dat hun leven niet gemakkelijk is geweest, de lijnen en uitdrukking spreken voor zich.

Ik weet ook niet hoe uw verleden eruit ziet maar zonder kleerscheuren is niemand door het leven gekomen, althans ik ken ze niet. Bewondering heb ik voor mensen die ondanks ellende toch hun warmte, hun betrokkenheid behouden. Onder mijn kennissen is een oude joodse man die in een concentratiekamp heeft gezeten en de sporen daarvan zijn nog zichtbaar in zijn verzet tegen bijvoorbeeld een politieagent die hem ergens op aan spreekt. Hij voelt zich ook snel bedreigd en nu hij helaas ietwat dement wordt, wordt dit steeds sterker. In zijn werkzame leven was hij concert pianist en als hij achter de piano plaatsneemt en speelt kan hij heel even alles vergeten. Soms is hij ook een stukje muziek vergeten, hij speelt alles uit het hoofd, maar zijn ervaring maakt dat hij dat handig opvangt zodat bijna niemand hier iets van merkt.

Onze ervaringen hoeven niet zo traumatisch te zijn om toch invloed te hebben op onze persoonlijkheid. Veel van wat een mens overkomt versterkt het aangeboren karakter, hetzij positief hetzij negatief. Als dat positief is dan mag u zichzelf gelukkig prijzen, als het echter negatief is dan hebt u een probleem. Ik hoop dat u dat beseft want de weg naar verlossing begint met dat besef. Mensen die niet willen toegeven dat er een probleem is blijven dezelfde problematische mensen die menen geen hulp nodig te hebben. Ook die ken ik, helaas, toen een verstokte alcoholist een hele poos terug helemaal stuk zat kwam hij bij mij, samen hebben we toen gebeden waarbij hij beleed het niet alleen te kunnen. We hebben Jezus’ hulp gevraagd maar zelf zei hij al “als ik zelf weer een veertje weg kan blazen dan doe ik het weer alleen”. En dat heeft hij gedaan, een half jaar later was hij overleden.

Ik hoop beste lezer, dat dit soort eigenwijzigheid niet de uwe is. Wij mensen houden graag het roer in eigen hand, maar de koers wijkt vaak af en dan moeten we het roer uit handen geven. Geef het aan Jezus, daar is het veilig en op koers, de enige ware koers, recht naar de Hemel, dwars door hoge golven waarin we happen naar adem en respijt. Verhard uw hart niet, denk niet dat u het wel alleen kunt want u kunt het niet. Niemand kan het alleen, u niet en ik ook niet.

Waarin zoekt u uw heil? Bevredigd het u? of hebt u er steeds meer van nodig en is het toch de oplossing niet maar brengt het u steeds verder van huis?

Zoek uw heil in Christus, laat u verlossen en bevrijden van negatieve invloeden uit het verleden of heden, ga uw weg met Hem, met vallen en opstaan want wij zijn nu eenmaal zwakke mensen.

Hij zegt niet voor niets komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven. (Matt. 11:28-30)

Die rust, temidden van alle eisen en problemen van dit leven, die rust wens ik ons allen van harte toe.