Waarom is het voor velen toch zo moeilijk om zichzelf te vergeven, het blijft maar spoken, dit deed je verkeerd en dat deed je verkeerd en je ben niet waard dat God om je geeft. God kan nooit houden van iemand zoals jij, van anderen, ja, maar niet van jou. Jij bent te slecht, te zondig, te waardeloos, te zwak, te ….. (vult u het zelf maar in).
Wij worden opgevoed met het principe dat als we iets verkeerd doen dat daar straf (veroordeling) op volgt en wellicht moeten we het dan ook nog lang horen. Toen en toen deed jij dat en dat, het wordt je misschien wel vergeven maar niet vergeten. En die “oude koeien” worden regelmatig uit de sloot gehaald. Je wordt er bij bepaald dat je niet deugt en waarschijnlijk wel nooit zult deugen. En als anderen het niet doen, lieve mensen, dan doen we het zelf wel. We zetten onszelf in de hoek, in het “verdoem-hoekje”. We veroordelen onszelf en uiteindelijk krijgen we een hekel aan onszelf en sluiten zelf de weg naar onze Vader af.We belijden ons verkeerd gedrag, hebben er oprecht spijt van, geloven dat God een vergevende God is, dat Jezus onze zonden heeft weggedragen aan het kruis, maar we kunnen niet aanvaarden dat wij in Hem zonder zonden zijn, dat Hij vergeeft en het zelfs is vergeten.Wij hebben de morbide neiging om onszelf te veroordelen en daarmee op Gods troon te gaan zitten. Een troon die veel te groot is voor ons, een vergeving die veel liefdevoller is dan wij willen/durven aanvaarden.
Maar het is een leugen. God vergeeft en vergeet in Jezus. En als Hij dat voor ons wil doen, waarom kunnen wij onszelf dan niet vergeven. Weten wij het beter dan God? Natuurlijk beoordelen wij ons eigen gedrag en als het niet spoort dan moeten we dat belijden en om vergeving vragen, een vergeving die we dan ook krijgen. En natuurlijk zullen we waken om niet in dezelfde fout te vervallen, maar foutloos leven dat kunnen wij nu eenmaal niet. Dat ontslaat ons niet van de verplichting om een ferme poging daartoe te doen, maar het blijft een strijd die wij af en toe zullen verliezen. Als wij dat beseffen dan zijn we ook niet zo snel geneigd om anderen te veroordelen, dan doen wij meer recht aan de bede uit het “onze Vader” vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Beseffen waar we de fout ingaan en dit belijden is nodig en terecht maar jezelf dan niet vergeven is jezelf nodeloos kwellen en doet geen recht aan het liefdevolle Vaderschap van God. Denken dat God ons niet wil/kan vergeven doet tekort aan Zijn liefde en maakt Jezus’ offer waardeloos.
Ontzeg uzelf Gods liefdevolle vergeving niet, bedroef God niet in uw ontkenning van Zijn vergevende en reddende liefde, omarm Hem, Hij heeft u allang omarmd.
