In Matheus 22: 39 staat;" Heb uw naaste lief als uzelf ". Dit was een antwoord van Jezus aan een wetgeleerde der Farizeeën. Het was volgens Hem een van de grootste geboden. In onze anders zo individualistische maatschappij kwam dit vorige week ineens naar voren, maar dan wel na het zien van de allergrootste ramp van de laatste tijden. Het maakt het beste en meest vrijgevige in de mens wakker en met het eeuwenoude gebod hebben we geen moeite meer. Terwijl een burgeroorlog, een aardbevinkje, een ernstige ziekte ons allang niet meer zo raakt, of het moet jezelf dan wel je allernaaste treffen.
Toen ik daar zo over nadacht en in de spiegel keek, kwam ik plotseling mijn allerallernaaste tegen. Ik keek in haar ogen en dacht; Hou ik eigenlijk wel genoeg van jou? Hou ik wel genoeg rekening met jou? En behandel ik jou wel als mijn naaste? Daar moest ik eens goed over nadenken en ik kwam tot de conclusie dat het niet altijd zo is. Soms kan ik mezelf wel achter het behang plakken en zou ik het liefst een straatje om gaan, maar ja, laat ik nou net de enige naaste zijn waarbij dat niet lukt. Dus kan ik er maar beter voor zorgen dat ik aangenaam ben voor mezelf, zodat ik nog aangenamer word voor die andere naaste. Die naaste kan per definitie in het zelfde huis wonen, of in dezelfde straat of stad en hoeft niet ergens mijlenver weg te zijn.

Anneke. 13-1-2005.