Wij maakten een wandeling op 1 mei en kwamen langs een huis in aanbouw. Rondom waren door de aannemer hekken geplaatst en met ketting en slot afgesloten. Toen ontdekten wij een stel spelende jonge kinderen die onder het hek een gat hadden gegraven, en zichzelf op deze manier toegang verschaften tot hun “speelterrein”. Ja, wat moet je anders doen op zondagmiddag ? Voor Appen waren ze wellicht nog te jong. Deze spelende kinderen brachten ook ons kind-zijn in vroegere tijden weer in herinnering. De jongeren die dit lezen halen wellicht de schouders op. Nooit van gehoord. De oudere lezer herkent wellicht de hierna te noemen groepsspelen,
en andere dingen die ons bezig hielden. Ik praat over de jaren vlak na de 2e Wereld oorlog. Geen auto ’s op straat, alles in het teken van wederopbouw. Wat een totaal andere tijd dan de angstaanjagende tijd waarin onze kinderen en kleinkinderen vandaag worden opgevoed. Wat stond er ook weer in de krant ? Dat de wet straks aangeeft om kinderen vanaf tweeënhalf jaar wekelijks een aantal
uren verplicht naar de oppas te brengen. En na nog een korte periode zijn ze klaargestoomd om in het raderwerk van de economie te worden losgelaten.
Arme kinderen! zegt een bezorgde opa. Waar wij ons mee bezig hielden......het komt willekeurig bij ons boven en we vertellen elkaar onze belevenissen.
Hinkelen – Diefje met verlos – Hoeveel stappen voorwaarts ? – Schipper mag ik overvaren ? Ja of Neen ? – Kopballen tegen rechte muren van een woning –
Tennisballen , 4 of 5 zo lang mogelijk in de lucht houden – Lopen op stelten –
Landje pik - Autopetten – Hoepelen - Knikkeren – (putje tussen de straat stenen) Kaarten met de helft van de voorzijde van een sigarettendoosje-
Sigarenbandjes sparen - Postzegels verzamelen - Mens, erger je niet ! -

Wat vreemd, zeiden wij tegen elkaar dat we eigenlijk nog nooit een boek
hebben gezien, waarin de belevenissen van kinderen worden beschreven, die voor-
of tijdens de oorlog werden geboren en de tijd daarna. Ja, dan is het toch wel een
goed initiatief van onze Koning in Nederland, om voor de schooljeugd een spellen dag ter ere van de Koning Zijn verjaardag te introduceren. Houden zo ! -
Terugdenkend aan die tijd, afgezet tegen de tijd waarin wij leven, de nieuwsberichten volgen en de verschrikkelijke foto’s , ook in de kranten, moeten aanschouwen, kun je
dan wel vaststellen, dat in die tijd mensen veel voor elkaar over hadden. Was je bij voorbeeld een timmerman, en maakte je voor je eigen kinderen een poppenhuis, of een fijne grote kruiwagen....dan sloeg je de buurkinderen en/of een vast vriendje of vriendinnetje niet over.

Meimaand....feestmaand. ! Als ik schrijf leven we nog vóór de Hemelvaartsdag.
Sommige kerken “doen er nog iets aan” met een ere dienst of zo. Andere kerken zeggen er iets over op de zondag er voor, of de zondag na deze herinneringsdag.
Het wordt of nadrukkelijk geloven....of met een bocht om het verhaal heen een
aannemelijke versie verkondigen voor 2016. We zijn toch zo ontwikkeld tegenwoordig ?
In de bijbel, in Handelingen 1 wordt het verteld. Jezus zei: “Maar u zult de kracht
van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn,
zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria tot aan het uiterste van de aarde.
En nadat Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen terwijl zij het zagen en een wolk onttrok Hem aan hun ogen.-
Er waren ook twee mannen in het wit gekleed, die het bevestigden. “Galilese mannen, waarom staat u omhoog te kijken naar de hemel ? Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze t e r u g k o m e n als u Hem naar de hemel hebt zien gaan.”.
En wij dan, vandaag ? hoor ik iemand zeggen of denken. De bijbel geeft het antwoord in 1 Thessalonicenzen 4 : 13-18. Als je deze woorden in hart en hoofd laat inwerken, dan mogen wij elkaar bemoedigen, en zeggen dat we wat minder om ons
heen moeten kijken, en onze blik wat meer omhoog moeten houden! Probeer het maar, het is de moeite waard.

Mei maand, speel maand! We gedenken de bevrijding, ik schreef er eerder over.
Voor wie het heeft meegemaakt, een opwinding waarvan je jezelf herinneren kan, dat je dit nadien nooit meer zó hebt meegemaakt. De vreugde....het één zijn met elkaar.
De omarming.....we horen bij elkaar en we zijn sterk! Sterker dan ooit.
Ik maak er even een zijdelingse kanttekening bij. Wij zijn al wat ouder, en de gezondheid begint parten te spelen. We kunnen niet altijd meer wat we vroeger
wel konden. Pijnlijke periode maar het hoort bij het leven. De kerk waarbij wij zijn
ingeschreven staat niet meer in het centrum maar in een verafgelegen wijk.
We rijden zelf geen auto meer, en willen ons niet verplichten jegens mensen om
“ophaaldertje” te spelen. En de bus rijdt op zondagmorgen ook niet op tijd.
Wat bedenk je dan ? Er staan drie kerken, dicht in de buurt. Alleen of samen
ondernemen wij actie op zondagmorgen. Het gaat toch om Dezelfde Heer ?
Het gaat toch om de bijbel ? Er zijn lege stoelen genoeg.
Nog voor de dienst is begonnen loopt er iemand langs, die zegt: Zijn jullie verdwaald ?
Korte tijd later, ná de dienst. In de garderobe....he, een vreemd gezicht.
Een broeder zegt: Je bent toch niet verdwaald ?
Als ik naar huis fiets heb ik toch een naar gevoel. Er zitten toch niet allemaal
verdwaalde mensen in zo’n kerk ? Tijdens de Dienst, waarin ik gelovig mee kon luisteren en mee kon zingen, voelde ik me juist zo op mijn plaats. Allemaal samen,
allemaal kinderen van de Heer. Geen onderscheid eigenlijk, we vieren de Blijdschap
en de Vrede en de Vrijheid in Christus. Meimaand....feestmaand !

Later in de week lees ik wat Psalmen achter elkaar, geweldig. Een aanrader.
Psalm 24, 25, 26, 27 en 28. En dan moet je voor jezelf eens een enkele tekst
onderstrepen, die je op dat moment pakt. Gods vertrouwelijke omgang met de mens
(Psalm 25) En bij voorbeeld Psalm 27 : 4 en 5 “Eén ding heb ik van de Heere verlangd, dat zal ik zoeken: dat ik wonen mag in het huis van de Heer, al de dagen van mijn leven, om de lieflijkheid van de Heere te aanschouwen en te onderzoeken in Zijn tempel. Want Hij doet mij schuilen in Zijn hut in dagen van onheil. Hij verbergt mij in het verborgene van Zijn tent, Hij plaats mij hoog op een rots!” (H.S.V.)

Wat een zegen. Bij God is er in alle omstandigheden van het leven een uitweg,
een vluchtheuvel, een onderduik adres. In het Huis van de Heer. In Zijn Tempel.
In Zijn hut. En als het moet: Hoog op een rots !
Laten we maar meer naar elkaar omzien, en als het even kan de saamhorigheid
beleven, die de mensen van rondom de 80 jaar zich nog kunnen herinneren uit
hun jeugdjaren. Bevrijding! Feest ! Hemelvaart !
Wat zou het mooi zijn, als alle christenen samen op Hemelvaartsdag een ballon
op zouden laten gaan, omhoog, naar de wolken, als een groet naar de hemel ! -
Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn