Wanneer je door je levensmoeheid je hart niet meer kunt voelen, alsof het leeg is en totaal geen inhoud meer bezit en je daardoor het leven niet meer kunt minnen, omdat je levensstijl je totaal heeft geknakt, weet dan, Mijn kind, dat Ik je in die levensmoeheid met al Mijn liefde blijf beminnen.
 
Je kunt niet zelf bepalen, vanuit je onverstand dat ontstaan is door gekwetste zinnen, je eigen rust te ondergaan om nimmer  op te staan.
 
Zeg toch niet, Mijn kind, ‘Mijn moeheid is te groot, de strijd niet meer te winnen’ maar wees verzekerd dat Ik die liefde Ben, in alle omstandigheden je blijf beminnen.  Daarom, wanneer jij niet meer de kracht hebt om jezelf te zijn, verlang Ik, in jou geborgen door  Mijn Zijn, je te stuwen naar een verlangen dat, groeiend in de kern van je ziel, je nieuwe krachten geeft om de moeheid van je leven te overwinnen.
 
Je zult niet meer verkwijnen!  Je loomheid zal verdwijnen.  De kilte van je hart wordt ontdooid als je hunkert naar het Vuur van Mijn Heilige Geest; als je gelooft, Mijn kind dat Ik je bemin.
 
Bekijk niet langer de puinhoop die achter je ligt.  Zie het leven vanuit een andere hoek, dan zul je de fijnheid leren kennen die je nu niet ziet: de werken uit Mijn bestand.
 
Leef naar Mijn Woord. Vergeef en bemin zoals Ik heb vergeven wat Mij werd aangedaan.  Zoals ik zelfs zij die ver van Mij staan bemin.  Ook diegenen die Mij hebben gehoond en gekweld tot aan de dood op het kruis.  Zie je Mijn kind, als je zo kunt beminnen zal zelfs je pijn liefde en vrede zijn.
 
Wees gezegend in Mijn Heilige Naam en wandel in Mijn liefde.  Amen
 
15.11.1995