Wij zien de mens voor de kop, niet erin. God wel, God ziet de binnenkant, Hij weet wat daar leeft aan wonden die aan de buitenkant niet te zien zijn. Dit leven gaat aan niemand voorbij zonder littekens achter te laten, een mens moet wel heel oppervlakkig of ongevoelig zijn om zonder kleerscheuren door dit leven te komen. De meesten van ons hebben verborgen wonden opgelopen. Die wonden kunnen een mens vernietigen en gesloten maken voor de uitgestoken hand van een ander en zelfs voor de liefde van onze Vader omdat het vertrouwen zodanig werd geschaad dat men zich verhardt. Vaak oordelen wij dan naar datgene wat nog wel zichtbaar is en schrijven zo iemand af, “niets mee te beginnen, niet te bereiken, doe geen moeite het loont toch niet” en zo wrijven we nog een beetje zout in de wond die, voor ons onzichtbaar, is gaan ontsteken.

Vaak is een verwond mens een “moeilijk mens” omdat aandacht of medeleven wordt afgewezen. Een verwond mens is bang en verschuilt zich achter een muur van wantrouwen om maar niet weer te worden geraakt. Een mens kan op verschillende manieren worden geraakt maar de oorzaak is altijd liefdeloosheid in de meest uiteenlopende vormen. Een hart wordt vernederd, een leven beschadigd en het resultaat is dat die mens een karikatuur wordt van wie hij had kunnen zijn als het allemaal anders was gelopen. Eenmaal vastgelopen in drijfzand zakt men steeds verder weg en wordt steeds onbereikbaarder, de wonden worden gelikt en het zout erin bijt en vreet zich steeds verder een weg naar binnen.

Dat “moeilijke” is wat aan de oppervlakte wordt gezien, de wond zelf blijft onzichtbaar voor anderen maar niet voor God, God weet en wat belangrijker is Hij begrijpt. Hij veroordeelt niet maar Hij strekt Zijn handen en houdt je vast in een zachte en liefdevolle omarming. Hij ziet je aan en biedt je verlossing uit het drijfzand, zet je weer op vaste grond en houdt je overeind. Hij is een Vader in de beste zin van het woord, een Vader die je nooit zal vernederen, zal beschamen of pijn zal doen. Hij gaf in Jezus Zijn leven voor je en je mag bij Hem komen met je hele last, het maakt niet uit waaruit die last bestaat, je bent en blijft Zijn geliefd kind. Dat betekent niet dat het litteken niet meer bestaat maar de wond is niet langer ontstoken, ettert niet meer en zal dat ook nooit meer doen. Verbonden met Zijn liefde kan een mens weer ademhalen, weer leven en vertrouwen dat wat er ook gebeurt het drijfzand nooit meer de grond onder je voeten zal wegslaan.

Bent u diegene die een wond heeft opgelopen, een wond die pijn doet, die u argwanend en misschien zelfs eenzaam heeft gemaakt bedenk dan dat onze Vader klaar staat om u te helpen en te helen. Stel uw vertrouwen op Hem die van u houdt met een liefde die alles overstijgt, een liefde die eeuwig is als u Hem toelaat. Geef Hem uw liefde en uw vertrouwen, in Hem en in Zijn Zoon Jezus komt u veilig door dit leven, niet zonder littekens maar wel zonder ontstekingen die u het leven zuur maken. Vraag Hem uw hart binnen te komen met Zijn liefde en redding, laat u verlossen van pijn en een zonovergoten toekomst wacht u, een eeuwige toekomst in ons Vaderhuis waar Jezus op u wacht.

Wacht niet langer, tob niet langer, probeer niet flinker te zijn dan u bent, aanvaard wat onze Vader voor ons heeft bereid, “wat geen oor gehoord, geen oog gezien, wat in geen mensenhart is opgekomen”, dat heeft God bereid voor ons als wij Hem onze liefde, ons hart, willen geven (I Kor. 2:9).